MalaysiaN tentu Boleh!

Sudah diketahui oleh ramai orang bahawa cara yang paling berkesan untuk mununtut ilmu ialah belajar dengan bahasa ibunda. 

Saya rasa itu sebabnya kerajaan membatalkan Program Pengajaran Sains and Matematik dengan Bahasa Inggeris pada tahun 2009. Keputusan kerajaan ini amat betul kerana Bahasa Inggeris itu memang bukan bahasa ibunda bagi mana mana satu kaum pun di negara kita ini. 

Kalau nak belajar Sains dengan Bahasa Inggeris, pelajar kena mengambil dua langkah, pertama sekali pelajar kena menguasai Bahasa Inggeris dulu, kemudian baru pelajar boleh belajar ilmu Sains dan Matematik . Kalau kita tengok pelajar Amerika Syarikat, mereka hanya  perlu mengambil satu langkah sahaja. Mereka tidak payah susah-payah menguasai Bahasa Inggeris dulu sebab bahasa itu sudah merupakan bahasa ibunda mereka.

Bahasa Inggeris dikenali sebagai Bahasa Ilmu tetapi adakah semua ilmu di dunia boleh dibelajari dengan Bahasa Inggeris sahaja? Banyak konsep-konsep dan terminology yang terdapat dalam pelbagai bahasa di dunia. Adalah perkara yang mustahil bagi Bahasa Inggeris untuk menerangkan konsep-konsep dan terminology dalam bahasa-bahasa lain dengan tepat. 

Saya rasa kreativiti and pemikiran kritikal itu lebih penting daripada penguasaan bahasa bukan ibunda. Kalau seseorang itu berfikiran kritikal, dalam masa yang singkat orang itu sudah dapat mencari punca bagi satu masalah dengan menggunakan cara-cara kritikal. Dan fikiran yang kreatif boleh membantu seseorang untuk menyelesai masalah. Kedua-dua kemahiran itu langsung tidak ada kena-mena dengan penguasaan Bahasa Inggeris

Belajar bahasa Inggeris itu hak seseorang. Saya hanyak rasa status bahasa Inggeris itu terlalu tinggi sehingga ramai orang berpendapat bahawa kalau tidak tahu bahasa Inggeris maka tidak ada langsung saluran lain untuk belajar ilmu. 

Malaysian tentu Boleh! 

母語國語何來沖突？

笔者看到报道，缅甸政府正在限制该国大城的汉字招牌数量，只允许商家在招牌写上缅文和英文。

笔者不知道为何东南亚诸国都曾经有此排华现象，反而对英文就情有独钟，大开国门欢迎英文在国内满地开花。是不是英文比华文更有斤两？这有待专家学者研究研究。

大选过后，就有不少人及团体吵嚷要政府关闭各母语源流学校，说什么阻碍国民团结。还有人不爽某些公司聘请谙华语文人士就是歧视国语文等等。其实这些论调不新鲜，算是在炒旧菜。

本地华文环境，实话实说，目前尚算健全。当然，这是比较曾经排华的泰印越诸国而言。若与中港台比较，当然还有许多不足之处，这是马来西亚乃多元环境使然。

在很多国人看来，本土华裔国人如今仍能学华文读华文报听华文广播看华文戏写华文文章，华裔国人实在应该感恩。这话说得没错，相比起他国政府来硬的，逼所有华裔国民同化，我国政府温和多了，只是采用不鼓励华教的政策。

显然华教先贤也贡献良多，他们煞费苦心与历届政府周旋斗智，甚至一度要使华文成为官方语言，虽然失败了，但可谓虽败犹荣。政府始终保持君子风度，没有霸王硬上弓，忽视华社声音而强行关闭所有华文学校。

所以，我们今天华文能够应用自如，对，应该感谢当局宽容大量。

但是，感恩不代表必需让步，任由权益受侵蚀。

许多地区华小供不应求，华社因而争取增建华小。这类例子，是应他人需求而帮忙，不算是不感恩，不算是忘恩负义。

华小为免学生功课过重，使用较国小浅的国语文课程，这也算不上不感恩。毕竟华小还是尊重宪法，看重国语文，教授学生国语文。

大家有没有想过，数十年前，华裔国人先祖，自中国南来。他们多数不谙英文，但当中某些为了生计，需与各友族打交道，不管是对印度人对马来人，都是一律说国语。

甚至，华裔之间，若其中一方不谙英语，或不懂得对方方言，有的也以国语来沟通。现在多数华裔国人懂得华语，不同籍贯只见，都可用华语交谈，所以用国语的现象的就少见了。

即使是现在，各小贩中心，或咖啡店，或各行各业，聘请了许多外劳，华裔顾客都倾向以国语来与他们沟通。

以上种种例子说明，华裔国人在与不谙华语者沟通时，都很自然的用上国语。即使聘请外劳的老板也好，华裔国人也从没去强迫他们来学习我们的母语。我们华裔国人其实都很尊重国语。

至于国语程度，因人而异，人人资质各有不同，不能强求人人国语一定有上等水准·。

口音方面更是如此，英语华语都会有各地口音有异的现象，国语又岂能避过？

所以，笔者很不解，华裔国民很尊重、很配合政府，但还是被有心人士耍弄，久不久拿华社课题来大做文章，刺激华社，不乱不罢休。

其实，国语受宪法保护，理应很易成为全民通用语，之所以困难重重，笔者认为，是英语文在国内占据崇高地位所致。

英语文，乘着全球化坦克，横扫全球。为了因应国际化，很多机构或行业都鼓励员工以英语文交流。这些机构这些行业是不是非使用英语文不可，从来没人去探讨，可见英语文地位非常崇高。

很多国人，非常依赖英文，开任何店，从外到内，从装潢字体到招牌，一定是英文为先，就连开单做帐，没英文都不行。

笔者发现，在某些地区，甚至有国人认为华裔都是说英语的。他们往往选择以英语，而不是国语，与笔者交谈。

大家都习惯使用英语交流，国语当然就用不着了。

国语文得到官方保护，许多官方消息，都有以巫英两语文发表。很多官方消息，不经华文媒体报道，华社都难知晓。

由此观之，比起国语文有受政府照顾，华语文处境更加艰难，怎么可能威胁国语文地位？怎么还有人要限制国人学习母语？

萬國寫中文

此文于西元二零一三年六月二十六日获刊登于星洲日报言论版－斯裔僧的中文作品

笔者在中文报发表文章，从未想过谁会是读者。

当然，读者必谙汉字，否则怎么能阅读中文报？

笔者很清楚，除非经翻译，否则笔者藏在文章内的信息，应该没机会为友族所识。

最近，笔者在贵报副刊读到某则文章，作者中文程度很好，把某佛教理论写得很透彻，笔者十分欣赏该文。

瞧瞧作者哪一位，笔者又惊又喜，竟是斯里兰卡裔僧人。

笔者学中文用中文二十余年，中文文章读过万万篇，要读到非华裔所书写的，数载难逢。

很多外族可以把华语说得又准又溜，一旦要读写汉字，就气泄了一大半。像有关僧人般能以汉字阐明某些论点的，不可多得。

世界最多人学的语文，非英文莫属。以英文写作，已非英美人的专利。各洲都有人写出英文佳作。早前著名英文小说《追风筝的孩子》作者就是伊朗裔。所谓的〔软实力〕，英文国际化就是成功范例。

其实，即使汉字初学者，只要懂得丁点汉字，也能写上琅琅上口的白话文，作简单书面沟通，不成问题。至于要写得生花妙笔字字珠玑，当然就须熟悉多些汉字读多些中文书了。

语言功能多，传承知识是其一。如果非华裔觉得用汉字能读上的东西，用英文也能读上，学汉字就显得多余。

汉字流传数千年，著作众多，佳作不少，里头有智慧有知识，值得众民族共赏。这些智慧、知识、概念、术语，属白人语系的英文，要译得比原文传神，绝对费时费力，还不如直接学中文来得干脆利落。

随手拿来的例子，有〔天下〕、〔江湖〕、〔君子〕等等。英译这些词汇，只能做到含义接近，但要准确表达，尚需无数时日。不亲自学习中文了解华夏文化，难以真正融会贯通。

笔者期待一天能有见到更多的安倍仲麻呂（日本）、崔致遠（朝鲜）、利玛窦（欧洲）、白毫子（越南）、鸠摩罗什（印度）、李约瑟（欧洲）等。

当然，以上都是大师，退而求其次，外国人若能以简单汉字作书面沟通，已是大大进步了。

人人，不分族裔，都读得懂自己的作品，想必是每位中文写作人的梦吧？

Kita tidak pernah Merdeka

Sudah lama saya tidak berkarangan dalam Bahasa lepas SPM. SPM itu pun yang sudah sepuluh tahun yang lalu. Jadi saudara-saudari di sana tolong jangan ketawakan saya. Tolong memberi doa kepada saya supaya saya boleh terus berkarangan dalam Bahasa dan makin cekap menulis karangan dalam Bahasa.

Saya inging memberitahu saudara-saudari bahawa kita rakyat Malaysia ini tidak pernah MERDEKA! Kita tidak pernah bebas daripada cengkamam penjajahan! 

Kita masih dijajahi oleh Bahasa Inggeris! 

Ini jelas dilihat sekali. Bahasa Inggeris bukan bahasa ibunda kepada mana-mana satu kaum pun di negara ini. Bahasa Inggeris itu bahasa yang ditinggalkan oleh Pihak Penjajah. Fenomena ini semakin serius dengan perkembangan Globalisasi. Kita masih banyak menggunakan Bahasa Inggeris dalam banyak sektor pada masa hari ini. Cuba saudara-saudari fikirkan, kita sebagai rakyat Malaysia, tentulah pernah belajar Bahasa Kebangsaan. Walaupun selain daripada sekolah kebangsaan, kita ada pelbagai jenis sekolah, tetapi yang saya boleh 'confirm', semua sekolah vernekular pun ada mengajari Bahasa Kebangsaan di semua darjah. Jadi sepatutnya hampir semua orang Malaysia boleh memahami Bahasa Kebangsaan. Sepatutnya Bahasa Kebangsaan, bukannya Bahasa Inggeris, yang wajib menjadi Lingua Franca bagi semua rakyat Malaysa ini. Masa dulu atuk-atuk kaum Tiong Hua di Malaysia sudah lama tahu berkomunikasi dengan kaum lain dalam Bahasa Kebangsaan, cuma ayat dan perkataan tidak beberapa betul sahaja, dan 'accent' pun lain. Tapi semua bahasa termasuk Bahasa Inggeris, Bahasa Mandain pun menpunyai pelbagai 'accent'. Ini perkara yang biasa sahaja kalau sesuatu bahasa nak maju ke tahap antarabangsa. 

Ya masa sekarang ini ada orang yang masih tidak bagus dalam Bahasa Kebangsaan, tetapi ini bukan pasal dia orang tidak suka Bahasa Kebangsaan, itu sebab mereka tidak pernah ada peluang menggunakan Bahasa Kebangsaan lepas bersekolahan. Di kalangan keluarga dan rakan-rakan mereka betutur dalam bahasa ibunda, pada masa kerja mereka berkomunikasi dalam Bahasa Inggeris, jadi bila dia orang dapat mengguna Bahasa Kebangsaan? Lagipun penguasaan bahasa juga memerlukan seditkit bakat. Kemahiran bahasa  merupakan salah satu "Intelligence". Salain daripada IQ, EQ, ada banyak Q lagi, salah satu ialah "Linguistic Intelligence". Hari ini, banyak sektor-sektor swasta ini banyak mementingkan Bahasa Inggeris. Itu menyebabkan banyak pekerja kena berusaha dalam menguasai Bahasa Inggeris. 

Tetapi adakah semua kerja memerlukan orang yang pandai dalam Bahasa Inggeris ini? Jawapannya tentulah tidak. Kalau seseorang itu ingin belajar bahasa asing, itu pilihan dan hak orang itu sebab ini negara demokrasi, tetapi kerajaan tolong jangan mewajibkan semua orang itu belajar Bahasa Inggeris di sekolah-sekolah. Saudara-saudari mesti tahulah betapa banyaklah masa dan usaha yang diambil untuk belajar sesuatu bahasa. Sebernanya kita boleh menjimatkan masa yang belajar bahasa asing ini untuk belajar ilmu-ilmu yang lebih penting. Baguslah orang-orang yang bahasa ibunda Bahasa Inggeris sebab mereka boleh menuntut ilmu dengan bahasa ibunda. Mereka tidak perlu mengambil usaha untuk belajar bahasa asing. Memang perkara yang indah kalau kita boleh menguasai banyak bahasa, tetapi itu terpulang kepa kita diri sendiri, bukan ditentukan oleh pihak lain. 

Fakta sekarang ini adalah kita masih dikuasai oleh Bahasa Inggeris. Jadi perubahan kena dilakukan secara perlahan-lahan supaya boleh mengelakkan kerugian kepada negara ini dalam proses perubahan. 

不貪誰人要當官？

有人說，當官不能發達，誰還想當官？

此話說真的，也蠻有道理。但有道理只能用在加入当权者的一众官员身上。对加入反对党阵营的人，此说法绝对不公平。

道理很简单，既然不能执政，岂能从中获得利益？

首先，社會以〔錢〕為重，已是事實，且此風已久，成了〔傳統〕，人人都以〔发达〕为人生目标，视〔富贵〕为成功。

殊不知，中國古代，有〔士人〕這階層，他們畢生只求在科舉登科，而后望能一展抱負。

對了，就是〔抱負〕，而非〔求財〕。当然，或许他们当中也有人是要求财的。或者当官后受了各种各样的诱惑，而走上贪污之路。

人若受禮教熏陶，一生只求實現〔抱負〕，這種人當官，對民眾绝对有益。

全球人民，需要对最是这种官。

若绝大多数官员都有〔修身养性〕，〔克己复礼〕，什么样的制度，都会运作得好好的。不论是民主独裁制，有了这种为国为民为社会的官员为骨干，人民着实真正有福！

顺道一提，中国古时不谈民主制度，那要如何来实现官民齐和谐呢？儒家就提出了〔内圣外王〕这概念。君主若贤明以成为圣人为志，不求私利只求胜任君主之位求利益全民，那其所统治之臣民皆能安居乐业快乐生活，他们也会打从心底顺服该君主。

叫我們怎能不用華文？

今年的大选，很精彩很刺激。大选后，激情已过，突然涌现了很多人，包括前法官等等，都很热衷地讨论国民团结的课题。之所以此，只因有人把矛头指向华裔，以〔华人海啸〕来形容今次大选结果。

有人觉得，华人其实应该要顾及他族感受，最好别再于公开场合中使用华语华文。

也有人不嫌其烦，老调重弹，说若政府继续允许各源流小学操作，何朝方能集不分族裔全民于一堂，共吃共玩共学习？不如此又何来全民团结？

当今呼吁大家公开场合不讲华语不写华文，之后是不是也为了要所谓顾及他族感受，而不吃非清真食物，不拜祖先，最后彻底同化？这片土地曾有种族融合的典型例子，如〔峇峇〕与〔娘惹〕，华巫联婚，以闽南化马来语为母语，祖先照拜，猪肉照吃，以浓浓〔儒家〕味过生活，来到现代，碍于当局喜以宗教来分身份，峇峇娘惹因而式微，他们的后代更是融入华社里了，与某些华裔一样，汉字一颗也不懂得，成了所谓〔英化华裔〕。为何峇峇与娘惹不能花越开越多，果越结越丰？这些当局又不去探讨？再者，子孙汉字不识得，坟墓碑文无人认得，族谱之文无人懂得，汉字名由来无人晓得。问君是否能接受？

所谓顾及他族感受，有此看法者，也是因已被当权者受洗脑已久所致。殊不知独立前，诸公都公开谈论或争取华语华文列为官方语言之事。林连玉公沈慕羽公及诸先贤付诸心血与当权者为华教课题兜兜转转四处奔波。如今时过境迁，因为林公的不幸遭遇（招剥夺公民权），此课题竟成〔毒蛇猛药〕，敏感之极，已不可谈，更甚的是，自己设限，避过不谈，完完全全放弃了该权利，任由当局渐渐压缩华文华语使用之地。环顾四周，各商店各交通工具，尚印汉字者几许？

华文环境，得之不易。华文教育、华文报、华文电台、华文电视节目种种，都是活招牌，标示着本地多元文化的特色。当今各机构还有提供华文华语服务，我们不乘机多使用华文，难道要等到有一天醒来时发现周遭环境已剧变，华文无处可用了。我们该无时无刻提醒自己，争取独立的先辈源自不同族裔，当时已注定此地必以多元文化为命根。华裔先贤秉承祖训，一心一意为华裔子孙打算，不想子孙断了根，辛苦建华校、立校训，为学生准备个能好好修心养性学新知的好地方。这番心血，又岂能任由不甚知道或不肖了解华教的外人来抨击甚至恫言要关闭之？

当然，世事无对错，问君如何看。君要捍卫什么，要放弃什么，全都在于君。