欲入印尼，須懂印尼語

此文于西元二零一五年二月二日获刊登于南洋商报言论版-信手拈来：投资先学印尼语

欲入印尼，须懂印尼语

近几年，印尼经济变火热，投资环境亦友善，外资不来不明智。外资一来，亦带来驻外专才。

不过，并非每位驻外专才都谙印尼语。就如在马驻外员工一样，并非每位都谙马来语。

职是之故，印尼政府欲立法，规定在地外国员工若欲得工作准证，就须通过印尼语测验。此举名为保护印尼员工利益。

驻外专才也许是某领域专才，却非个个是语言专才。他们有时候一年须前往不同国家，若每到一地都须学当地语言，恐怕学来也是枉然。

不过，印尼并非首次如此做。数年前，当印尼向东盟开放劳工市场时，已有相关政策，不过当时印尼政府说会“看风使舵”，说一旦该措施拖累印尼经商环境，会考虑撤销。

如今新政府又再重提此事，想必过去此措施并不成功，早已不了了之。

其实，印尼此举何止能保护印尼员工利益，还能为教授印尼语的业者带来滚滚商机。试想想，万一此法令获通过，外资为迎合印尼政府政策，派驻外员工上基础印尼语课程，就是源源不断的生意。印尼政府还真会为老百姓制造生意。

奇怪的是，印尼政府似乎不怕因而吓走外资，对此法似乎有恃无恐。还是又想像之前一样，一旦该语言政策影响商业环境，才来玩紧急刹车。

或许，印尼是因工资低廉和人口庞大而吸引外资前来，相对于马来西亚，大马则是英语环境健全而吸引外资前来。故印尼才因此“玩大牌”吧。

自该国新总统上任，语言政策一波接一波来。在此之前，印尼去年尾新法生效，该国所生产和进口的商品，都须与商品上压纹或印制印尼语标签，而且还禁用贴纸来作印尼语标签，因为贴纸可轻易被撕开。

如今世界贸易全球化，印尼胆敢在商业上贯彻语言政策，实在勇气可嘉。

只不过，印尼工商会馆日前才拨其政府冷水，印尼国企缺乏竞争力，不如大马，但竟还屡屡实施限制外来专才的政策，语言政策就是一例。该会馆还拿我国的国家石油作例子。

不过，如果该政策实施后，印尼经济还能成长无碍，印尼也算是破天荒了！其他国家其实可以学学印尼的勇气，参考印尼的经验，为自己的民族语言争一口气。

淺談大數據

阅报得知，前公司欲发展“大数据” (Big Data) 工程，以迎合政府的“国家大数据框架”政策。

近几年来，“大数据”是信息工程界的主流。中国风云人物马云最近受访时也说，未来是“数据的时代”，笔者肯定马先生有此一说与大数据技术息息相关。

大数据之所以流行，是因为实时分析海量数据的技术已成熟，重点在于“实时”与“海量”。

换做是从前，要实时为所流入的数据作分析非常困难。往常的作法是，技术人员须写程序，天天按时把数据从不同的“数据库”(Database)集中于“数据仓库”（Data Warehouse），才能做出所谓的商业分析报告，通常是每日报告，每星期报告，每月报告，每年报告等等，业界称之为商业智能（Business Intelligence），惟就是无法作出“实时报告”。

“大数据”另一特点是可分析来自不同管道的实时数据。比较从前的各种技术，数据须先进入“数据库”后方可作分析。而大数据技术由于可接上不同的“技术协议”，不必等待数据进入数据库后才能做事。“网民”在网上的一切活动，如使用脸书、推特及其他社交程序，在大数据技术支援下，再配合传统数据搜集技术，相关机构或公司就可实时得知网民的消费趋向、偏好、兴趣等等，再依有关数据推出量身定做的“商业资讯”如促销等等。

目前业界亦积极推动”物联网“(Internet of Things)工程，即把所有的居家电器用品都连接上网络，举例，目前的家居监管系统已可通过智能手机来检测或开关等，就只要连上网络就可以了。

当“物联网”成真后，大数据技术将如鱼得水，获得数据的来源大增，分析也越拉越精确。用户只要天天通过不同管道“上网”，几乎所有的“一举一动”都难逃大数据技术的掌控。其实在欧美已有许多人关注这类隐私问题，业界正致力解决之。

说有一天，大数据技术还能用来预测某人有无犯罪倾向，就像电影“关键报告”（Minority Report）里的情节一样。

分别是，“关键报告”电影里是用“神通”来预知犯罪事件，而现实生活里是用“大数据”而已。

目前已逢消费服务税季节，本地华裔中小型企业的挑战重重，笔者衷心希望“头家”们多多了解和善用诸如大数据技术般的新科技，以数据说话，为企业制定合适的策略，借以提升企业。

盧台長的心靈法門

终于知道卢台长为何这么红，原来许多信徒是冲着他的"天眼看图腾"而去，心态跟看乩童没两样。

若没记错，以前也有一位靠天眼通起家的奇人，好像名"冯冯"，也有一大批"粉丝"，后来不知怎么回事，他的神通没了。

另一位著名的神通大师应该就是"赛巴巴"了，他在世是显示了不少神通，治好许多人的奇難杂症，最令我惊叹的是分身术。

曾读过某本地英文回忆录，作者是本地印裔，他特飞往印度见赛氏。后来果然得以"见其一面"，就真的是“一面”。

据他说，当时赛氏以冷冷的眼光看他，而且眼神凌厉，虽然只有那一两秒，但他觉得那刻赛氏简直像是穿透了他心底一样。到了当天半夜，他整个人上吐下泄，第二天整个人非常虚弱。不过，康复后，他竟有种"重生"的感觉，看来是赛氏那"冷冷的目光"将他彻底清洗一番。

不过，史上神通最著名的，恐怕还是耶稣基督吧？

Tuhan dan Agama

Tuhan itu Tuhan. 

Tuhan akan tetap berada di sana tanpa segala agama. 

Semua agama ciptaan manusia. 

Apa yang manusia perlu tahu ialah cara-cara untuk mendekati Tuhan.

Cara-cara untuk mendekati Tuhan mungkin boleh diperolehi dari buku, tetapi kita sendiri perlu melatih juga.

Lama-kelamaan kita tentu akan boleh merasai "Tuhan" kalau lama melatih cara-cara mendekati Tuhan. 

Tetapi tidak mungkin kita dapat mengenali 100% Tuhan sebab kita hidup dalam 3 Dimensi, Tuhan mestilah wujud di Frekunsi dan Dimensi yang lebih tinggi. Hanya di Dimensi yang lebih tinggi kita dapat melihat SEMUA kejadian di SEMUA masa. Cuba bayangkan kita sebagai semut yang sedang merangkak dari tempat A ke tempat B, dan Tuhan adalah seorang manusia yang dapat melihat kita merangkak.

Yang malang sekali, ramai orang melihat agama sebagai "permainan monopoli". Kalau kawan-kawan dia menukar agama dan masuk agama dia, dia rasa syok dan dia rasa sudah "menang"! Kalau kawan-kawan dia keluar dari agama dia, dia akan rasa "upset" sehingga tendang kawan itu! Adui!

Kalau sendiri rajin melatih dan dapat menyaksikan keindahan yang dikurniakan oleh Tuhan, itu rezeki sendiri. Adalah tidak bijaksana beremosi bila kawan keluar/masuk agama sendiri. 

Kalau seseorang betul-betul percaya kepada Tuhan, walaupun satu hari semua orang dah meninggalkan agama dia, dia tetap akan terus mempercayai agama dia. 

Inilah penganut yang betul-betul ikhlas!

Tuhan = God = Pencipta dunia ini yang tiada orang dapat membukti kewujudanNya. (kita hanya boleh percaya atau tidak percaya).

Agama = Organisasi. Sesiapa yang masuk organisasi agama ini dapat belajar ajaran agama dan cara-cara mendekati Tuhan secara berkumpulan.

Belajar secara berkumpulan merupakan perkara yang baik sebab lebih berkesan.

Dalam organisasi agama, terdapat orang yg dilihat lebih pandai daripada orang lain dalam memahami ajaran dan cara-cara mendekati Tuhan, jadi orang yang "lebih pandai" ini akan menjadi guru atau tokoh agama.
 
Ini tidak baik untuk mereka yang bukan tokoh sebab mereka akan malas memikir dan selalu bergantung kapada tokoh-tokoh agama dalam pelajaran agama. 

Kita mesti tahu setiap manusia dianugerahkan oleh Tuhan kemahiran untuk memikir secara radional , adalah amat membazir jika manusia tidak menggunakan kemahiran ini.

Dalam organisasi agama, disebabkan terdapat ramai member, maka wujudnya politik, jadi tokoh-tokoh agama terpaksa mencipta peraturan-peraturan untuk "maintain the order". Tetapi sampai sekarang manusia masih gagal mencari cara yg berkesan untuk menghapuskan isu politik dalam agama. 

Setiap organisasi besar mesti ada politik. Tokoh-tokoh pun manusia juga, ada yang baik ada yang tidak baik (melainkan mereka yang boleh menerima mesej dari Tuhan tetapi bila "messengers" sudah meninggal maka timbulah masalah seperti pengikut yg terdekat dengan "messengers" memanipulasi ajaran guru dengan tujuan untuk memuaskan nafsu sendiri terutamanya nafsu dalam kuasa dan nama. Salah satu contoh adalah St. Paul yg dikata memanipulasi ajaran Jesus Kristo. Terdapat banyak lagi contoh tersebut di agama lain juga).

Apa yang saya ingin kata ialah, agama pada mulanya bertujuan "belajar ajaran dan cara-cara mendekati Tuhan secara berkumpulan". Tetapi malangnya selepas bilangan member di organisasi agama bertambah, ramai "member" telah terlupa kepengtingan belajar dan melatih, "instead" mereka sering semak "member" lain sama ada mereka ada ikut peraturan agama? ada buat salah kepada organisasi? mereka beremosi dengan benda-benda yang tidak penting dan tiada kena-mena dengan menguatkan tahap rohani mereka. Mereka malas berfikir rasional dan menyerah interpretasi ajaran kepada orang lain. 

Pandangan seorang bukan muslim terhadap "Buddha menyebar ajaran Islam"

Ajaran Buddha ini fokus dalam mencari diri-sendiri yg benar. Dan diri sendiri yg benar adalah Tuhan.

Cuba bayangkan Tuhan ialah Lautan, dan diri sendiri benar kita ini titisan dari Lautan, jika kita dapat mencari diri sendiri yg benar, maka kita dapat mencari Tuhan.

Tuhan ada dalam diri kita, tapi kita perlu membuat latihan minda melalui meditasi. Islam bertujuan yg sama dengan cara berdoa atau "Sufi-whirling". Confucianism pun bertujuan yg sama dengan cara mengawasi reaksi sendiri terhadap setiap peristiwa. Christian pun bertujuan yang sama dengan cara berdoa juga.

Kalau kita hanya fokus dalam cara-cara mendekati Tuhan, maka tiada perbezaan lagi di antara agama. Sekarang perbezaan ditekan kerana kita terlalu fokus benda luaran seperti "sejarah agama tidak sama lah" , "asal usul agama tidak sama lah", "tempat sembahyang agama tidak sama lah", dan lain-lain. Jadi adalah orang yang selalu berpendapat bahawa agama dia yang paling betul, yang satu-satunya  yang boleh membawa "Truth" , dan agama yang lain semuanya sesat dan terpesong.

Adakah ini semua penting untuk manusia?

Pandangan Seorang Bukan Muslim yang ber"Kepercayaan" terhadap Agama

Kepada orang Muslim, Quran adalah "Truth". 
 
Kepada orang bukan Muslim yang beragama, mereka masing-masing ada kitab suci yang juga sebagai "Truth".

Sebagai fakta, keajaiban terdapat di sejarah semua agama. Saya boleh kata "setiap agama dicipta kerana manusia mengalami perkara keajaiban".

Perbezaan di antara pelbagai agama cumanya satu:
orang Muslim merujuk kepada Quran dan orang Bukan Muslim merujuk kepada kitab suci agama dia sendiri.

Kalau saudara pernah mengaji kitab-kitab agama lain seperti Holy Bible, Vedas, I-Ching dan lain-lain, saudara pasti boleh mendapati bahawa kitab-kitab suci tersebut amat menakjubkan seperti Quran juga.

Dan Itu merupakan sebabnya penganut agama terus percaya kepada agama mereka. Mereka melihat agama mereka itu agama yang penuh dengan keajaiban.

Saya sebagai Bukan Muslim, saya pernah dan akan terus membaca Quran. Walaupun manusia tidak dapat membukti kewujudan Tuhan, tetapi saya tetap percaya kepada Tuhan.

Sebagai seorang Bukan Muslim, saya berpendapat bahawa semua agama di dunia ini tetap dapat membawa Truth kapada manusia. Ada sebabnya Tuhan mengizinkan begitu ramai agama wujud di bumi. Seseorang hanya perlu pilih yang mana satu agama (ajaran) paling sesuai untuk dia sendiri.

Keindahan agama adalah bukan "apa yang disuruh boleh buat dan disuruh tidak boleh buat", bukan "apa yang disuruh boleh makan dan yang disuruh tidak boleh makan", bukan "asyik berfikir sama ada boleh saya memasuki syurga selepas meninggal dunia",

Keindahan agama adalah penganut berpeluang untuk belajar cara-cara untuk mendekati Tuhan. Solat, Meditation, Sufi-whirling dan banyak lagi (ya banyak lagi di banyak agama, kalau ada masa sila kaji) adalah antara cara-cara yang membolehkan kita untuk merasai kewujudan Tuhan.

Salah satu lagi cara untuk mendekati Tuhan ialah sama ada kita masih percaya kepada Tuhan bila kepahitan hidup datang menghempas. Salah satu contoh ialah untuk berfikir secara rasional meskipun sudah marah dan tidak membuat judgement terhadap sebarang perkara.

Tiada seseorang yang beragama pun boleh menafikan bahawa Mendekati Tuhan adalah perkara yang terpenting sekali dalam agama mereka.

Jadi adalah amat extreme seseorang itu mengatakan bahawa agama lain adalah terpesong.

還原宗教本來面目

此文于西元二零一五年一月廿六日获刊登于《南洋商报》言论版-有话直说：传法与教主•勇瑜

还原宗教本来面目

英国明星摇滚始祖披头四（The Beatles）里，最红当属庄连农（John Lennon）。他单飞后，几乎每首歌曲都在批判社会课题。

其中一首名曲就是“Imagine”（义译为“假如”）。某句歌词写到（非直译）：“假如没有宗教，天下会不会变得好一点”。

近来，刘维政君亦写了“如果世界没有宗教”，觉得世界若无宗教，也许会和平兼有序。

为何庄连农与刘君，乃至许多人，都认为宗教反而使世界更乱，天天上演某宗教信徒迫害另一个宗教信徒的事件？

首先，我们称宗教大贤为“创教者”或“宗教教主”，其实不甚对。这些大贤，在世时，都只想传法而已。传什么法？人之所以有信仰，就是为了了解为何来世，及如何面对死亡的问题。大贤能为世人解答这些问题，传了可得到这些真理之法。

除传法外，从没听说过任何大贤想要“创宗教自封教主、著经典为世所尊”。这其实是对的，身为大贤，岂会在意名声？岂会在意大权在握？大贤明知传法会受当权者迫害，却仍勇气十足的去做，很肯定大贤根本不重视名声与大权。

大贤离开世间了，即便他们生前并无成为教主的意思，但信徒为不使“法”消失，或有不可知的目的，自然而然的就集合所有信徒，成立了组织，然后把“师父”扛上神台，尊其为教主，以其为象征来团结所有信徒。

有些宗教的信徒，则搜集“师父”生前的言语和事迹等，写成宗教经典，以师父加上宗教经典为“宗教组织”象征。有了组织，为了维持组织秩序，种种的阶级与教条等等也应运而生。

可见，“创教者”“宗教教主”等诸多名号，不是大贤所自封的，而是信徒所冠上的。其“师父”何曾吩咐他们著经典？其“师父”何曾吩咐他们办组织，其“师父”何曾吩咐他们以发动战争建立宗教帝国？

这些宗教信徒的所作所为，说穿了，都是为了满足他们自身的需要而已。我“觉得”须把师父的法传下去，故我编写经典，故我办组织招揽更多信众等等。问题是，从头到尾根本是自己一厢情愿，“师父”根本从没这样叮嘱过。

师父在世时或许有提过用过某些“教条”，我们也只可说那些都是应环境而生，适用于当时当地，未必适用于现在异地。况且，教条何曾是重点？修行之法以提升心灵境界方是重点。在中国春秋时代，孔子提倡之礼，就是因应中国当时的环境而生，礼虽有一点“规范”的味道，但核心还是在于借礼来修身修心好“亲近真理”。佛教鼓励信徒的受戒。也都是为了利于修行。各教都有“秘修法”，回教有苏菲主义、基督教和佛教更有不少秘修法，秘修就是为了使自己“亲近真理”。因此，宗教信徒因弄清何谓其教重点才对。

以国内外的各种宗教纠纷而言，通常不是宗教信徒为宗教出一口气，就是担心其“弟兄姐妹”离教而去。说真的，这种心态，可以“执着”二字来形容之。他们觉得须捍卫自己的“真理”，所以要为自己所信的真理“出头”。他们觉得“弟兄姐妹”离开“自己的宗教”，是亵渎了“真理”，冒犯了自己（你怎么可以做出使我对信仰动摇的事？）。

所以，宗教信徒的种种过激行为，表面上是为了宗教，往往都是为了自己。对信仰的信念若坚定如磐石，眼耳所接收的种种的“刺激”丝毫动摇不了信念，通常是信念动摇了才会对种种“刺激”有反应。就好像如果坚信一加一等于二，一天有人说一加一等于三，你就只会嗤之以鼻。只有一种情况下你会生气，就是内心深处开始怀疑一加一是否真的等于三，而自己又不愿承认自己的信念已经动摇，才会以生气来掩饰，而自己又不自觉是因此而生气。种种的宗教纷争，往往都是拜这些各宗教信徒”信念不坚定”所赐。

笔者觉得，若要消除种种宗教纠纷，各宗教信徒必须弄清楚，自己为何信奉目前的宗教。自己有否弄错了宗教重点？有否忘了“教主”传法的真正内涵？有否因执着于“宗教名声好坏、信众人数增减”等等因素，反而辜负了“教主”当初传法的一番用心良苦？

宗教修行修到歪路

此文于西元二零一五年一月十四日获刊登于南洋商报－天窗亮话：宗教修行到走歪路•勇瑜

宗教修行修到歪路

电影The King's Speech(国王的演讲) 有情节如此：国王天生口吃，找上某著名“治口吃医生”。可是国王受不了治疗过程，某次发飙对医生羞辱一番。医生当场没发脾气，但之后再也不理国王了。之后国王知错了，再去拜造访那位医生，医生说：“我在等着你道歉呢”.

查理杂志社讥讽羞辱宗教确实很伤人心。而那些几位杀人暴徒若是修养良好，大可如电影里的“治口吃医生”般，对羞辱都不理之。若心中怒火还是狂烧，要采取法律行动，或要口诛笔伐也行。但他们最终却选择了以血洗杂志社来回应。

他们的选择，说明了他们多么相信暴力可解决这个羞辱宗教的问题。他们想以此行动带出“杀一儆百”的效果，希望从此没人敢再侮辱他们的宗教。可是，现在人人反而说把焦点放在他们企图以暴力恐吓夺走他人言论自由的权利。所以，他们的选择，根本没有达到所期待的效果，说是事半功倍实不为过。

毕竟被查理杂志羞辱过的对象不少，惟只有这群穆斯林拿武器闯入杂志社“行刑”。 他们之所以觉得暴力能帮得上忙，或许与平时的宗教教育有关。回教宗教师一边高喊“回教是和平的宗教”, 另一边却对信徒走入暴力之路的倾向无能为力。古兰经里句句都是天启，某些信徒怎么可能会修炼成一个接一个以回教名义杀人的杀人犯？到底问题出在哪里？是不是某些句子过于模棱两可，使极端宗教师得到足够的诠释空间，可以为所欲为的向信徒宣传他们自认为符合句子意思的观点？

比较起其它宗教信徒，以宗教名义干下暴力行径，似乎成了回教的特色。若按穆圣在回教徒心中慈悲又宽宏大量的形像，其对羞辱的处理方式应该会一笑置之，不与那些“没教养”的人计较。可是，为何所有回教恐怖份子并不是向穆圣的宽容榜样学习？相信他们心中的穆圣并非是暴力狂。可是，他们又是从何处学得暴力才是为教“抗争”的最佳方法？乃至他们可以为“教”杀敌，甚至作人肉炸弹殉教也不足惜！按理而言，如他们热衷以穆圣为榜样，即便修养功夫未到家而很生气 ，应该也不至于视他人性命如草菅。对此，回教世界不能坐视不管。毕竟那不仅仅是几条人命这么简单，还令许多人对整个回教社群的观感不佳。

 «论语»里有人问孔子要如何报怨，孔子曰：“以直抱怨”。 变形金刚动漫Tranformers Prime里的Optimus Prime(擎天柱)，多次逮到可消灭头号歹角的机会，却因希望对方能知错能改而放过对方。可是，对方一次又一次不痛改前非，一次又一次的想加害人，擎天柱后来再次击败对手后，纵使对手万般求饶，擎天柱知道不除之将后患无穷，危害多人，故选择“以直抱怨”, 杀掉对方。像擎天柱的这种杀，是为正义而杀，情形与母亲为护儿错手杀掉拐子匪一样。而查理杂志社暴徒的杀，却是那群暴徒为了想出一口怨气而大开杀戒，与实在谈不上“以直报怨”，以怨报怨才是真！

國家形象決定軟實力成敗

印度近年受“桃色”新闻所累，被媒体爆出多宗强奸轮奸案，国家形象受损严重，“强奸之国”称号不胫而走，乃至有国外媒体列之为女游客绝不可单独游玩之第一国。印度的“灵性大师”、“瑜伽”、“甘地”等形象就此暂时被抹走。

其实，若单凭媒体所报导之数宗强奸案为准，而非靠正式的统计数据来断定印度为“强奸之国”，实在有失公允，危害他“国”名声。

惟现实往往就是这样，当负面消息一而再再而三接踵而来，肯定会给大众制造深刻印象，而发生诸如冠名号的事。这时，当事人或国所能期待的，不外是大众有足够智慧来应付负面消息所传出的讯息。

本地多不乏对印度有深刻感情者，多数都为印裔同胞。印度被冠上强奸之都的称号，这些印裔同胞自然也深感痛心。这些都情有可原，毕竟换作是中国被冠上负面称号，相信本地某些华裔也会感到揪心。

很不幸，在本地各族心里，中国形象其实并不那么美好。 中国政府近年高喊“中国梦”口号，但似乎忘记了该国有许多女国民在世界各地卖身的事。

身为中国公民，这些女国民其实须为其国家形象负责。若卖身只是数个个案，或许还不至于破坏国家形象，可惜中国妓女人数不少，故其政府其实正视这种现象。

在我国，谈到妓女，几乎人人都会先想到中国妓女。国人还因此“赐予”中国妓女名号－有“小龙女”，也有ＰＲＣ。

警方扫黄行动中逮到的妓女，往往以中国国籍为多（当然，越南好像有“迎头赶上”的趋势），由此可证明中国妓女在本地之泛滥。

印度的强奸事件，有人以中国来比较，说这种事在中国不会是大新闻，只因中国已经“输出”太多妓女，强奸事件又算什么。当然，这些都是讽刺话，算是胡言乱语，不可当真，但这种玩笑也实实在在反映出中国“妓女大国”的不良形象。

印尼女佣受虐事件在马越传越多时，其政府会与我国政府谈判，好保护其女国民在大马的安全和权益。而现在中国政府要准备肩负更多国际责任，变成名副其实的强国，是否也应该先改善其女国民在国外卖身的问题呢？

加影七禧中西餐（Seven Wonders @ Kajang）

我超爱传统中西餐店。通常卖西餐如鸡扒火腿薯条之类，然后也兼卖中餐小炒如炒饭炒面之类的。我超爱这种配搭，感觉好像有很多很多的选择，给人一种富足感。

这种中西餐小店往往是在小镇才有，价格比西餐厅便宜许多，又有空调，算是中小学生或学院生吃西餐的好去处。在雪隆要找到这种店，以我所知，只能到巴生。那天知道加影也有这类店，实在惊喜，赶紧去试试看。

抵达时已下午三时，是“不正常午餐时间”，该店有下午茶套餐，烤面包加咖啡或茶，我点了一份。至于正餐，我当然也要试试啦！怎么可错过？就点了招牌之一的“葡式鸡扒套餐”。

鸡扒够香脆，炒饭味道普通，薯条也不甚特别。不过，整体而言，不失水准。中西餐食肆就有这样的特色，食品不会太精致，但亦不会难吃。

至于下午茶配套，该店舍得放份量甚多的牛油加椰，很好吃。就连咖啡乌（黑无糖咖啡），该店也以精美茶具呈上，任客人自己加糖加奶，过过英式贵族瘾，只不过瓷壶里的乃咖啡非茶而已。再此店喝下午茶，比起那些著名新式咖啡店好得多了。

第二次再去，点了海南鸡扒。鸡扒水准不错，香脆而肉又不会太干，但少了海南鸡扒的经典－少了包裹整个鸡扒的炸蛋皮。至于酱汁方面，非常地道，看得出是家庭式煮法，把青黄豆等以番茄辣椒酱煮过。这与外面的海南鸡扒真的不一样。

View Larger Map