这张西元一九二一年的旧邮票说明以前的政府开明得多。让中文字堂堂正正印在邮票上。四先的“先”乃音译英语cents。中文的意思是四分钱。
我曾见过沙拉越白人王朝时代的货币，也有印上中文字。独立后，反而由马来民族主义者乱搞一番，官方完全无法容忍华语文出现。所幸民间仍可用之。但官方限制越来越多，目前情况愈发不妙。
故我鼓励我国华人多多使用中文字，敢敢印在车辆上、商店招牌上等等。莫让步野蛮的马来民族主义者。
星期二, 二月 24, 2015
馬來西亞柔佛州政府舊邮票有中文字
这张西元一九二一年的旧邮票说明以前的政府开明得多。让中文字堂堂正正印在邮票上。四先的“先”乃音译英语cents。中文的意思是四分钱。
我曾见过沙拉越白人王朝时代的货币，也有印上中文字。独立后，反而由马来民族主义者乱搞一番，官方完全无法容忍华语文出现。所幸民间仍可用之。但官方限制越来越多，目前情况愈发不妙。
故我鼓励我国华人多多使用中文字，敢敢印在车辆上、商店招牌上等等。莫让步野蛮的马来民族主义者。
星期一, 二月 23, 2015
不可全棄文言文
此文于西元二零一五年二月廿三日获刊登于《南洋商报》－ 语文漫谈：不可全弃文言文
不可全弃文言文
何方圣先生于其文《文言文讣告》说应考虑改革讣告之文言文用词。笔者了解何先生之用心为使民众无需费时看懂讣告，惟笔者觉得作改革，万万不可。
目前，文言文除在学堂课本内尚可见到其踪影，在媒体及各读物上已鲜少出现，我们也不惯于用之。但文言文终究才是中文之“真章法”，华夏一族祖先用上千年，著作无数。今人固已少用，却不代表不能用。
数十年前，东南亚诸国政府一个接一个排华。华文学堂被关闭，华文媒体被查封。一时间，各国华人无法学习母语，无法使用母语。此举挂上“民族主义”之名，实是侵犯人权。
所幸，虔诚之华人佛教徒，尚能履行其宗教信仰。那些常于华人佛寺内诵经读经之人，从无数经书内习得许多汉字。日后中文解禁 ，这些华人阅读华文报刊，完全不费力。不过，由于多年所读之经典皆以文言文书写，他们反而看不惯报上某些白话文写法。
华文之特色在于“我手不必写我口”，书写时思考与说话时思考有别。文言文更是凸显了这方面的特点。“我手不必写我口”的特点曾为不少人视作缺点，他们甚至把中国落后西方都归咎于这种语言特色。有人更曾想完全以罗马拼音取汉字而代之。他们都是衷心为了整个华夏民族着想，心态却过于急切，变得极端。
当时北京官话已成”国语“，其音调只有四音，多音多义字多不胜数，若以罗马拼音书写，只会一片混乱。读者试想想，若笔者这篇文章全以汉语拼音写成，要读懂只怕费时良久。职是之故，汉字也免于被废的劫数，很庆幸。罗马拼音如今变成汉语拼音，成了辅助学习中文之工具。
“我手不必写我口”最有用之处，还在于可跨语言交流，谓之“笔谈”。言语不通没关系，就用笔谈来交流。这在古代汉字文化圈诸国（中、日、韩、越、琉球）是普遍之事。举古代琉球国为例，其与中国之往来官方文书皆以文言文章法书写。
最近中日韩三国相关单位，就一齐发表了八百八个常用汉字表。想不到，单八百八个汉字，就可以使三国民众作简单交流，这就是汉字表义功能的作用。拼音文字根本就没有表义这回事，无法表义，就无笔谈可言。
若要全面笔谈，只用汉字不够，还须共定章法，大家共用特定形式书写才行。有些网站如维基百科就有吴语、粤语选项，虽皆以汉字书写，惟却是依方言结构来写。不谙该方言，犹如读天书。
不跟着特定书面语写法书写，整个中文世界必定分裂，不利华夏文化传承。为未雨绸缪，一法为推广“华语”，另一法则是推广标准书面语，再适当保留文言文。
星期二, 二月 17, 2015
星期一, 二月 16, 2015
讀經心得
读经多年，做个小小总结。先说说儒和佛之别。
儒家经典心性修炼境界之解释不如佛家经典般精密。
儒家的性理，全在《易传》（孔子）、《孟子》、《大学》（曾子）、《中庸》（子思）里，三言两语就讲完了，剩下的就是靠亲自锻炼去体会。或许这与华夏一族善于归纳的思维有关，如把世界万象由仅仅八八六十四卦来解释。
佛家的，单是一部《成唯识论》就令人吃不消。而且那还是“论”而已，还不是“经”。
也许因为学说繁杂，民众不易了解。伊斯兰一来，印尼和马来亚等地佛教就完全不堪一击，如山倒。
原始佛教经典为四阿含经，教义与较后才出现的大乘经典不一样。
大乘经典可说全是附佛外道，成经过程应是取材自婆罗门等等诸法。
其实，最先传入汉地的是原始佛教经典，最早的就是金庸小说《鹿鼎记》提到的“四十二章经”，属于原始佛教经典。随后有更多小乘经典传入及被翻译成中文。但以华夏一族的思维方式而言，不惯于消化原始佛教经典，故原始佛教因而渐渐在中土没落。
至于大乘经典传入汉地后，反而能在汉地发扬光大，流传至今。
大乘佛教虽是附佛外道，但不表示其信徒不能以大乘法门证悟。举例，强调专心念佛的净土宗阿弥陀佛信仰肯定是外道，但不代表念佛这法门没有功效。
儒家经典心性修炼境界之解释不如佛家经典般精密。
儒家的性理，全在《易传》（孔子）、《孟子》、《大学》（曾子）、《中庸》（子思）里，三言两语就讲完了，剩下的就是靠亲自锻炼去体会。或许这与华夏一族善于归纳的思维有关，如把世界万象由仅仅八八六十四卦来解释。
佛家的，单是一部《成唯识论》就令人吃不消。而且那还是“论”而已，还不是“经”。
也许因为学说繁杂，民众不易了解。伊斯兰一来，印尼和马来亚等地佛教就完全不堪一击，如山倒。
原始佛教经典为四阿含经，教义与较后才出现的大乘经典不一样。
大乘经典可说全是附佛外道，成经过程应是取材自婆罗门等等诸法。
其实，最先传入汉地的是原始佛教经典，最早的就是金庸小说《鹿鼎记》提到的“四十二章经”，属于原始佛教经典。随后有更多小乘经典传入及被翻译成中文。但以华夏一族的思维方式而言，不惯于消化原始佛教经典，故原始佛教因而渐渐在中土没落。
至于大乘经典传入汉地后，反而能在汉地发扬光大，流传至今。
大乘佛教虽是附佛外道，但不表示其信徒不能以大乘法门证悟。举例，强调专心念佛的净土宗阿弥陀佛信仰肯定是外道，但不代表念佛这法门没有功效。
不过，现代多数华人思维方式注重个人主义，而且多有受英文教育，反而容易消化注重“个人证悟成就”的原始佛法了。
星期日, 二月 15, 2015
印尼不想再造女傭
此文于西元二零一五年二月十八日获刊登于《南洋商报》言论版－
印尼不想再造女佣
印尼新总统上任，推动不少“民族主义”政策，除积极提升印尼语地位，现在还要其国民不再当女佣。
女佣虽然并非不良职业，惟于多人心目中，薪水只属三流，地位更不甚高尚，故当印尼总统发现祖国竟输出如此多女佣，心里完全不是滋味，觉得有辱国格，现在要急于补救。
《论语》曰：“名不正、则言不顺；言不顺、则事不成”。
印尼想要成为国际大国，要匡正其形象，就先从女佣下手来“正名”，这是正确之举。如此总统和政府，方真算是为国为民，而非为己，是印尼人之福。
无独有偶，印度去年大选，由兴都民族主义政党当选，总理莫迪更是许多兴都民族主义者心头爱，莫迪有心要迅速使印度成为各国敬佩的超级大国。
可是数月前，印度突然爆出女游客被强奸案，使印度“强奸之国”的形象越发“深入人心”，莫迪感觉极为羞辱，声称要父母管教好儿子，莫再让印度蒙羞，毁掉莫迪的努力。
强奸案虽属个案，但若被冠上不雅称号且被广传世界，任谁听了都会心生恐惧，对前往印度旅游踟蹰不前，间接破坏印度的旅游业。故印度一天无法“正名”，离成为超级大国之路就愈遥远。
某国，也正努力成为超级强国，但最近十多年，其国有太多女生在世界各地卖淫。他们的足迹遍及不少国家，在本国也是常见。多年来的警方扫黄行动，以该国女生人数为最多。
由于有这群“害群之马”，曾几何时，该国女生即便来马旅游，往往都被误为是来卖身赚钱，甚至被本地各种族男人认为是性开放之辈，简直令那些正经的该国女生难堪。这就是“不正名”之后果。
就算该国一天成为超级大国，惟其女公民却在各国大赚卖淫钱，这叫该国公民又如何能抬得起头？印尼女人当女佣，虽然不时卖身，都已经令其总统感觉没面子，何况是到处当妓女？
先正掉这种臭名，才能“名正言顺事成”，大步向前走。
星期三, 二月 11, 2015
靈擺找失物覓失人
我曾写过用灵摆助人找回失物和得知失联者的下落。请看以下两篇文章得知详情。
靈擺察知友人安危
靈擺法测屋友失卡去向
不过，用在我身上的话，或许是利益心作祟，往往不太准确。反而用在外人身上就準。>.<
所以，我想多多借此道多多帮助人，收费随缘就好。
老子巨像做伊斯蘭手勢
此图为老子像，只见老子肃起一指。而伊斯兰新晋入教者往往皆须作同样动作，一指代表一神。
孔圣人亦曾在论语说过，“吾道一以贯之”。（竖起一指）
我非鼓吹伊斯兰也，而是鼓吹宇宙创造者。我信穆圣是传道者，惟可兰经为部分伪造，整个伊斯兰根本不必存在。
孔圣人亦曾在论语说过，“吾道一以贯之”。（竖起一指）
我非鼓吹伊斯兰也，而是鼓吹宇宙创造者。我信穆圣是传道者，惟可兰经为部分伪造，整个伊斯兰根本不必存在。
星期日, 二月 08, 2015
常用漢字八百八
汉字最近报佳音，中日韩三国有关单位历经数年努力，于上个月推出“常用共同汉字八百八”。
有了汉字八百八，交流更加无障碍。言语不通没关系，就用汉字来笔谈。
可惜就是无越南。越南亦曾是千年汉字大国，换了罗马字书写後，就一去不回头，跟千年传统分手说别了。
中国民国初期，某些先贤爱国爱民心切，大谈“汉字无用”，欲向越南看齐，以罗马字取汉字而代之。好在华语只有四音，同音字过多，用拼音法书写，读者恐怕须一面读一面猜，故此策失败。至于其他方言，音较华语为多，确实曾出有罗马字书写法出台，如“闽南语白话字”等等，只是因推广不力而不流行。
罗马字书写不流行不失为好事，否则汉语方言一些以汉字书写，一些以罗马字书写，如此走下去，将来各方言群不仅鸡同鸭讲，还书不同文。不过，使用汉字书写汉语方言白话，未必亦能“书同文”。某些网站如维基等，都有诸如“吴语、粤语”等方言选项，若非识得该方言，简直犹如读天书，对其陌生犹如对越南字喃之陌生。汉语人无法书同文，对汉语世界是否好事，难以知晓。笔者则比较乐于见各汉语方言作者使用规范书面中文文法。
汉字较口语更能代表华人的身份。某些华人没受中文教育，只会讲方言，不会写汉字，往往不被当作会“汉语”，还被当成“香蕉人”（笔者毫无贬义，只是按例引用）。教育部副部长叶女士就曾因此叫屈，还在某公开场合用客家话演讲，表明自己没有忘祖忘宗，内在仍“是黄非白"。
日前居林移民局就曾闹中文笑话，发布所谓中文通告。通告用词还好，文法就是不对，一看就有“网上自动翻译器”的痕迹。其局长说该局曾邀请当地某些华裔居民看通告，那些华裔说看得明白。
依笔者推测，那些民众看得明白是没错。汉字就是会使人轻易联想，这是汉字特点。凡懂中文识汉字者，看到以各种中文词汇按顺序堆砌，很快就能了解整篇文章的意思。中日韩常用汉字表，就是充分利用这种汉字联想功能来方便三国民众。
当然，这种“联想法”终究纯属猜测，用在简单文告或招牌等或许绰绰有余，惟不足以深入了解中文文章或书籍等。像居林移民局之例子，由于是政府公告，影响民生，属重要事项，故还是以正统中文文法书写方妥当，否则华裔民众要靠猜测，这种通告就意义全无了。
Ads: 1/3 men suffer from Prejaculation
That day I saw this advertisement in one clinic, saying that 1/3 men suffer from pr-ejaculation. I am sure these guys are pretty much depressed. Both of themselves and their sex couples are not able to enjoy Great Sex due to this.
Just few weeks ago, I have written that I have discovered a technique that allows a man to "Last Longer in Bed". I discovered that from my Spiritual Practice experience. If you know to read Chinese, you can read it here http://amadeusbv.blogspot.com/2014/12/the-way-to-long-lasting-penetration.html
What I have achieved so far is the significant increase in the numbers of times of "Penetration". Can be up to at least 400-500 times. Sometimes I just feel the pain of my Penis/Dick/Cock because of the "High Frequency Penetration". So Long-Lasting is not really a good thing also. You must remain "Moderate".
I plan to share my Long-Lasting in Bed tips with you , in exchange of money. Price is negotiable. I may even share with you for FREE if your condition is really bad and your marriage is affected by this. I am charging this because this is my Intellectual Property.
If you are keen. Just leave your comment here, or send me an email at amadeus.low@gmail.com
星期六, 二月 07, 2015
Kenapa ada Kaum Tiong Hoa tidak betutur Bahasa dengan fasih
Indonesia
bukan contoh yang baik sebagai "Satu Negara, Satu Bahasa". Selama berpuluh puluh tahun mereka melarang
penggunakan bahasa ibunda dengan cara zalim. Dan ia tidak membantu
perpaduan kaum langsung. Pada tahun 1998, ramai Kaum Tiong Hoa telah dibunuh
walaupun kebanyakan mereka sudah tidak tahu bertutur dalam bahasa ibunda sendiri.
Itu sebabnya apabila Gus Dur menjadi Presiden, beliau terus membatalkan larangan bahasa Tiong Hoa. Gus Dur sendiri pun tahu bahawa larangan itu tidak berperikemanusian. Beliau sebagai tokoh agama memang tidak berat hati nak meneruskan polisi yang tidak berperikemanusiaan itu.
Sekarang pendidikan bahasa Tiong Hoa sudah berkembang cepat di Indonesia.
Kita dapat lihat apabila Indonesia tidak main konservatif lagi, ekonomi mereka berkembang dengan cepat. Itulah "The Power of Pluralism".
Kita tidak boleh asyik bandingkan negara kita dengan Indonesia. Kita banyak kali berjaya daripada Indonesia dalam apa-apa bidang pun.
Di antara negara ASEAN, kita hanya di belakang singapore. Sebab dari zaman merdeka sampai sekarang, kita adalah masyarakat yang Plural (walaupun ramai Orang Nasionalis tidak suka dengan ini).
Indonesia merdeka dengan perperangan, manakala kita merdeka dengan perundingan.
Cara Indonesia sudah dibuktikan tidak berkesan. Disebabkan pengunaan cara yang salah, Indonesia dipimpin oleh diktator dan telah mundur selama berpuluh-puluh tahun. Indonesia hanya mulai nak berterbang semasa zaman pemerintahan Susilo.
Bahasa adalah digunakan untuk kemudahan, bukan digunakan untuk melambangkan satu negara. Masa Kesultanan Melaka, Bahasa menjadi Lingua Franca dengan secara natural atau organik, bukan kerana ia diberi status bahasa kebangsaan.
Tapi saya boleh pasti bahawa setiap kaum Tiong Hoa mengetahui bahawa adalah suatu perkara yang bermanfaat kalau mereka dapat menguasai sebanyak bahasa yang mungkin. Tetapi ini bukan perkara yang mudah. Bukan semua orang dapat belajar bahasa asing dengan cepat.
Salah satu sebab kaum Tiong Hoa tidak dapat bertutur bahasa dengan fasih adalah mereka tidak berpeluang utk menggunakan BM sejak keluar dari sekolah menengah. Kebanyakan kaum tiong hoa mencari makan di sektor swasta dan sektor swasta sering menggunakan English sebagai bahasa pekerjaan.
Bagi kaum Tiong Hoa yg bekerja di sektor awam atau GLC, mereka dapat bertutur BM dengan baik sebab mereka hari-hari menggunakan bahasa itu. Tetapi tidak ramai kaum Tiong Hoa yang berpeluang memasuki sektor awam dan GLC sebab kebanyakan jawatan kosong adalah "reserved" untuk kaum bumiputra sahaja.
Bagi kaum Melayu, bertutur dalam BM adalah suatu perkara yang natural sebab BM merupakan bahasa ibunda mereka. Jadi kalau kaum melayu berkerja di sektor swasta yang menggunakan English, pun tidak apa, ia tidak akan menjejaskan tahap kemahiran BM mereka.
Soalan kaum Tiong Hoa tidak ingin belajar Bahasa itu tidak wujud. Mana-mana jenis sekolah tempatan pun diwajibkan oleh kerajaan untuk mengajar Bahasa Malaysia. Mungkin cara pelajaran itu kena diubah sikit supaya lebih mementingkan Pertuturan daripada Pembacaan dan Penulisan.
Pelajar yang bahasa ibundanya bukan BM (termasuk Iban, Kadazan DLL) haruslah diajar BM dengan teknik "Second Language". Teknik ini sudah dikaji dengan mendalam oleh pakar-pakar di bidang pengajaran. Teknik ini pun sedang digunakan di banyak negara.
Selain daripada itu, BM harus dijadikan Bahasa Ilmu, bukan setakat di Bidang Islam sahaja, tetapi di bidang lain seperti sains mode, agama lain, falsafah barat DLL. Bila BM sudah menjadi kuat, maka sektor swasta akan mulai menggunakan BM dengan lebih kerap. Dan pada masa itu BM akan berpeluang untuk menggantikan kedudukan English di sektor swasta.
Di samping tu, kerajaan harus mengurangkan ketidakpuashatian kaum Tiong Hoa dengan membantu rakyat secara buta kaum. Kerajaan juga harus mengambil lebih pekerja awam kaum bukan bumi.
Jarak BM dengan English memang besar sekali, jadi dalam masa yang singkat ini kita tidak dapat melihat perubahan yang besar. Tetapi kita boleh mulai dengan mengubah cara pengajaran BM dulu. (kepada mereka yang tidak cakap BM di rumah)
Pada pengetahuan saya, waktu kita merdeka, sebahagian besar ekonomi kita masih terdapat di tangan "foreign capital" selama 70%! (Saya adalah merujuk kapada statistik dalam buku - Orang Melayu: Masalah dan Masa Depan). Syarikat-syarikat besar masa itu semua dari luar negara.
Selepas kejaraan mulai beruntung besar daripada jualan Petroleum, kerajaan telah berjaya "menasionalkan" semula semua aset-aset yang terdapat di tangan syarikat luar negara itu.
Jadi pihak yang menguasai ekonomi negara kita sekarang ialah semua GLCs.
Bagi kaum Tiong Hoa, sejak dulu sampai sekarang keadaan tidak berubah, tidak menjadi lebih teruk tapi tidak menjadi lebih baik juga. Sebahagian besar kaum Tiong Hoa masih terperangkap dalam bidang SME( Small to Medium Enterprise)
Ada orang yang mengatakan bahawa Kaum Tiong Hoa tidak suka bersyukur kepada kerajaan.
Bersyukur itu memang salah satu nilai murni kaum Tiong Hoa.
Kaum Tiong Hoa biasanya bersyukur kepada Tuhan, kepada dewa-dewi, kapada ibu bapa, kawan-kawan, pekerja-pekerja DLL, cuma tidak biasa bersyukur kepad kerajaan. Peranan kerajaan adalah untuk mengendalikan negara dengan baik. Tetapi apa yang berlaku ialah kerajaan suka memainkan isu perkauman. Kadang kala strategi kerajaan hanyalah untuk membantu satu kaum sahaja, kaum lain semua tidak dapat bantuan yang sama. Dengan begitu mustahil kaum tiong hoa nak menghormati kerajaan, sebab semua orang tahu bahawa semua kaum ada orang yang memerlukan bantuan.
Bersyukur ini dari hati kita.
1) Kita tidak boleh memaksa seseorang itu bersyukur. Itu bukan syukur yang ikhlas.
2) Kita harap seseorang itu bersyukur, tetapi kita tidak rasa "shiok" jika orang itu tidak bersyukur dan kita nak menghukum orang itu sebab dia tidak bersyukur. Ini tidak betul. Ini kita panggil paksaan.
Itu sebabnya apabila Gus Dur menjadi Presiden, beliau terus membatalkan larangan bahasa Tiong Hoa. Gus Dur sendiri pun tahu bahawa larangan itu tidak berperikemanusian. Beliau sebagai tokoh agama memang tidak berat hati nak meneruskan polisi yang tidak berperikemanusiaan itu.
Sekarang pendidikan bahasa Tiong Hoa sudah berkembang cepat di Indonesia.
Kita dapat lihat apabila Indonesia tidak main konservatif lagi, ekonomi mereka berkembang dengan cepat. Itulah "The Power of Pluralism".
Kita tidak boleh asyik bandingkan negara kita dengan Indonesia. Kita banyak kali berjaya daripada Indonesia dalam apa-apa bidang pun.
Di antara negara ASEAN, kita hanya di belakang singapore. Sebab dari zaman merdeka sampai sekarang, kita adalah masyarakat yang Plural (walaupun ramai Orang Nasionalis tidak suka dengan ini).
Indonesia merdeka dengan perperangan, manakala kita merdeka dengan perundingan.
Cara Indonesia sudah dibuktikan tidak berkesan. Disebabkan pengunaan cara yang salah, Indonesia dipimpin oleh diktator dan telah mundur selama berpuluh-puluh tahun. Indonesia hanya mulai nak berterbang semasa zaman pemerintahan Susilo.
Bahasa adalah digunakan untuk kemudahan, bukan digunakan untuk melambangkan satu negara. Masa Kesultanan Melaka, Bahasa menjadi Lingua Franca dengan secara natural atau organik, bukan kerana ia diberi status bahasa kebangsaan.
Tapi saya boleh pasti bahawa setiap kaum Tiong Hoa mengetahui bahawa adalah suatu perkara yang bermanfaat kalau mereka dapat menguasai sebanyak bahasa yang mungkin. Tetapi ini bukan perkara yang mudah. Bukan semua orang dapat belajar bahasa asing dengan cepat.
Salah satu sebab kaum Tiong Hoa tidak dapat bertutur bahasa dengan fasih adalah mereka tidak berpeluang utk menggunakan BM sejak keluar dari sekolah menengah. Kebanyakan kaum tiong hoa mencari makan di sektor swasta dan sektor swasta sering menggunakan English sebagai bahasa pekerjaan.
Bagi kaum Tiong Hoa yg bekerja di sektor awam atau GLC, mereka dapat bertutur BM dengan baik sebab mereka hari-hari menggunakan bahasa itu. Tetapi tidak ramai kaum Tiong Hoa yang berpeluang memasuki sektor awam dan GLC sebab kebanyakan jawatan kosong adalah "reserved" untuk kaum bumiputra sahaja.
Bagi kaum Melayu, bertutur dalam BM adalah suatu perkara yang natural sebab BM merupakan bahasa ibunda mereka. Jadi kalau kaum melayu berkerja di sektor swasta yang menggunakan English, pun tidak apa, ia tidak akan menjejaskan tahap kemahiran BM mereka.
Soalan kaum Tiong Hoa tidak ingin belajar Bahasa itu tidak wujud. Mana-mana jenis sekolah tempatan pun diwajibkan oleh kerajaan untuk mengajar Bahasa Malaysia. Mungkin cara pelajaran itu kena diubah sikit supaya lebih mementingkan Pertuturan daripada Pembacaan dan Penulisan.
Pelajar yang bahasa ibundanya bukan BM (termasuk Iban, Kadazan DLL) haruslah diajar BM dengan teknik "Second Language". Teknik ini sudah dikaji dengan mendalam oleh pakar-pakar di bidang pengajaran. Teknik ini pun sedang digunakan di banyak negara.
Selain daripada itu, BM harus dijadikan Bahasa Ilmu, bukan setakat di Bidang Islam sahaja, tetapi di bidang lain seperti sains mode, agama lain, falsafah barat DLL. Bila BM sudah menjadi kuat, maka sektor swasta akan mulai menggunakan BM dengan lebih kerap. Dan pada masa itu BM akan berpeluang untuk menggantikan kedudukan English di sektor swasta.
Di samping tu, kerajaan harus mengurangkan ketidakpuashatian kaum Tiong Hoa dengan membantu rakyat secara buta kaum. Kerajaan juga harus mengambil lebih pekerja awam kaum bukan bumi.
Jarak BM dengan English memang besar sekali, jadi dalam masa yang singkat ini kita tidak dapat melihat perubahan yang besar. Tetapi kita boleh mulai dengan mengubah cara pengajaran BM dulu. (kepada mereka yang tidak cakap BM di rumah)
Pada pengetahuan saya, waktu kita merdeka, sebahagian besar ekonomi kita masih terdapat di tangan "foreign capital" selama 70%! (Saya adalah merujuk kapada statistik dalam buku - Orang Melayu: Masalah dan Masa Depan). Syarikat-syarikat besar masa itu semua dari luar negara.
Selepas kejaraan mulai beruntung besar daripada jualan Petroleum, kerajaan telah berjaya "menasionalkan" semula semua aset-aset yang terdapat di tangan syarikat luar negara itu.
Jadi pihak yang menguasai ekonomi negara kita sekarang ialah semua GLCs.
Bagi kaum Tiong Hoa, sejak dulu sampai sekarang keadaan tidak berubah, tidak menjadi lebih teruk tapi tidak menjadi lebih baik juga. Sebahagian besar kaum Tiong Hoa masih terperangkap dalam bidang SME( Small to Medium Enterprise)
Ada orang yang mengatakan bahawa Kaum Tiong Hoa tidak suka bersyukur kepada kerajaan.
Bersyukur itu memang salah satu nilai murni kaum Tiong Hoa.
Kaum Tiong Hoa biasanya bersyukur kepada Tuhan, kepada dewa-dewi, kapada ibu bapa, kawan-kawan, pekerja-pekerja DLL, cuma tidak biasa bersyukur kepad kerajaan. Peranan kerajaan adalah untuk mengendalikan negara dengan baik. Tetapi apa yang berlaku ialah kerajaan suka memainkan isu perkauman. Kadang kala strategi kerajaan hanyalah untuk membantu satu kaum sahaja, kaum lain semua tidak dapat bantuan yang sama. Dengan begitu mustahil kaum tiong hoa nak menghormati kerajaan, sebab semua orang tahu bahawa semua kaum ada orang yang memerlukan bantuan.
Bersyukur ini dari hati kita.
1) Kita tidak boleh memaksa seseorang itu bersyukur. Itu bukan syukur yang ikhlas.
2) Kita harap seseorang itu bersyukur, tetapi kita tidak rasa "shiok" jika orang itu tidak bersyukur dan kita nak menghukum orang itu sebab dia tidak bersyukur. Ini tidak betul. Ini kita panggil paksaan.
Why some Chinese Malaysian don't speak BM fluently
We use language for our convenience (and mother tongue is for us to know our root).
Knowing as many languages as possible is confirmed beneficial to
everyone. Everyone knows about this and acknowledges this. Unfortunately it is
always not easy to pick up a new language because everyone has different language learning ability.
Things have turned bad when a language is being used as a National Symbol. And this is not going to help. Let me take one closest example, during the era of Kesultanan Melaka, Bahasa became the "Lingua Franca" in this region naturally, not because it was granted the status as "Bahasa Kebangsaan" then only it became the Lingua Franca.
The sense of patriotism is not really important because what matters most is YOUR life journey. As I understand, the concept of Nationalism is even not encouraged in some religions such as Islam because such concept can be manipulated to oppress a certain group of people. Nationalism is a young thing. It was used to "unite people" to fight the colonized power. Now the colonized power has gone, the spirit of nationalism is gone as well.
Malaysia has been progressing very well since independence because we are a country of multi-cultural, multi-religions and multi-languages (Of course all this while some Nationalist don't really like this and they are still trying to change the face of Malaysia). Among all ASEAN countries, we are only behind Singapore. Those "One language" nations such as Indonesia were stuck in deep shite for many decades due to their "mono" policy. Fortunately their newer leaders saw the importance of "pluralism" and hence lifted all the barbaric language-ban policy (Indonesia President Gus Dur abandoned the Chinese language ban), and since then these nations started growing fast and now they are even chasing us. Now the Chinese education in Indonesia is growing very fast. There is even a University in Thailand that uses Chinese as the teaching medium.
Some Chinese do not speak good Bahasa simply because they have no chance to practice it after graduated from secondary schools. For those Chinese who managed to work in Government or GLCs, where Bahasa is the primary work language, they can speak very good Bahasa because they are using the language daily. The thing is not many Chinese get to join Government and GLCs as most of the positions are reserved for Bumiputra only.
Therefore a lot of Chinese have to "cari makan" in the private sectors. And everybody knows that English is the primary work language in the private sectors. To the Malays, it is not a problem for them to work in private sectors because their mother tongue is Bahasa. They still have much chance to use Bahasa in their daily lives.
To increase the importance of Bahasa, Bahasa has to first become a "knowledge language". Books published in Bahasa should cover many areas such as modern science, western philosophies, eastern religions, new age beliefs, personal development and etc, don't just cover Islam only. Bahasa readers must be able to find books or articles written in Bahasa in their area of interest. Of course this is for long term, the ultimate goal is to replace English as the primary work language in private sectors. English is nobody's mother tongue here in Malaysia.
Today, all types of schools in Malaysia are already forced by the government to make Bahasa Malaysia a compulsory subject. What needs to be done is to revise the course content and the teaching methods. Conversation skill should be emphasized rather than reading/writing skill, because conversation sounds more useful to students when they enter the society. We don't need to increase the number of hours to teach BM, we only need to change the way of teaching and improve the the content.
Also, for Malaysians whose mother tongue is not BM (including Iban, Kadazan, etc). BM should be taught as "Second Language" . The "Second Language" concept is not something new in the Teaching Profession, it has been widely researched and has been implemented in many countries.
Things have turned bad when a language is being used as a National Symbol. And this is not going to help. Let me take one closest example, during the era of Kesultanan Melaka, Bahasa became the "Lingua Franca" in this region naturally, not because it was granted the status as "Bahasa Kebangsaan" then only it became the Lingua Franca.
The sense of patriotism is not really important because what matters most is YOUR life journey. As I understand, the concept of Nationalism is even not encouraged in some religions such as Islam because such concept can be manipulated to oppress a certain group of people. Nationalism is a young thing. It was used to "unite people" to fight the colonized power. Now the colonized power has gone, the spirit of nationalism is gone as well.
Malaysia has been progressing very well since independence because we are a country of multi-cultural, multi-religions and multi-languages (Of course all this while some Nationalist don't really like this and they are still trying to change the face of Malaysia). Among all ASEAN countries, we are only behind Singapore. Those "One language" nations such as Indonesia were stuck in deep shite for many decades due to their "mono" policy. Fortunately their newer leaders saw the importance of "pluralism" and hence lifted all the barbaric language-ban policy (Indonesia President Gus Dur abandoned the Chinese language ban), and since then these nations started growing fast and now they are even chasing us. Now the Chinese education in Indonesia is growing very fast. There is even a University in Thailand that uses Chinese as the teaching medium.
Some Chinese do not speak good Bahasa simply because they have no chance to practice it after graduated from secondary schools. For those Chinese who managed to work in Government or GLCs, where Bahasa is the primary work language, they can speak very good Bahasa because they are using the language daily. The thing is not many Chinese get to join Government and GLCs as most of the positions are reserved for Bumiputra only.
Therefore a lot of Chinese have to "cari makan" in the private sectors. And everybody knows that English is the primary work language in the private sectors. To the Malays, it is not a problem for them to work in private sectors because their mother tongue is Bahasa. They still have much chance to use Bahasa in their daily lives.
To increase the importance of Bahasa, Bahasa has to first become a "knowledge language". Books published in Bahasa should cover many areas such as modern science, western philosophies, eastern religions, new age beliefs, personal development and etc, don't just cover Islam only. Bahasa readers must be able to find books or articles written in Bahasa in their area of interest. Of course this is for long term, the ultimate goal is to replace English as the primary work language in private sectors. English is nobody's mother tongue here in Malaysia.
Today, all types of schools in Malaysia are already forced by the government to make Bahasa Malaysia a compulsory subject. What needs to be done is to revise the course content and the teaching methods. Conversation skill should be emphasized rather than reading/writing skill, because conversation sounds more useful to students when they enter the society. We don't need to increase the number of hours to teach BM, we only need to change the way of teaching and improve the the content.
Also, for Malaysians whose mother tongue is not BM (including Iban, Kadazan, etc). BM should be taught as "Second Language" . The "Second Language" concept is not something new in the Teaching Profession, it has been widely researched and has been implemented in many countries.
Let Religion Unite, Not Divide
Let me tell you how all religions can be "united".
The true spirit of religion is not about all the doctrines, but the spiritual way to be One with the Creator.
The true spirit of religion is not about how many comrades you have? Or how many of your comrades have betrayed you. It is not a game. What matters most is YOU do not lose faith in God up to the extent that even when the world only has only 1 follower left, which is yourself, you FAITH still persists. Just look at Buddha, Jesus and Muhammad (SAW) , they started with zero follower yet they did not care, they just did what they needed to do.
When i look at different religions, including Confucianism which is traditionally not regarded as a religion, I find the beauty in each of the religion is the "way to be One with the Creator", and as a religion follower, you can do that via different ways of meditation such as the Buddhist way, the Islam way (Sufi whirling and etc), the Christian way and etc. There are so many ways. If you practice, each of it can help in your spiritual growth.
When we ignore all the religion doctrines, such as what you can do, what you cannot do, what you can eat, what you cannot eat and straight go to the method to be One with God, we will realize that there is actually no religion at all, there is only the Creator. The Creator is so near to us and we will feel religions become so minimal, sacred books become so insignificant.
A lot of religion followers read their sacred books without the right mindset. You have to first practice the ways to be One with God , then only you start reading the sacred books. This is the right sequence. By then you will have a better understanding on the content of the sacred books. This is a very scientific and rational way, which is to prove what you have learned and realize it by yourself. You do not just believe blindly in everything being told or taught.
This is the way for all religions to be One. Believe in the Creator, don't emphasize the religion(doctrines).
To end this article, religions are created by followers. Sacred books are written by followers. Prophets or Gurus never really created religions. They only passed down valuable teachings as well as the Divine Message from The Creator. Religions were created to fulfill the followers' need, especially when their Spiritual Gurus are already not around. Religions were not created for the need of Prophets, Messengers or Gurus.
The true spirit of religion is not about all the doctrines, but the spiritual way to be One with the Creator.
The true spirit of religion is not about how many comrades you have? Or how many of your comrades have betrayed you. It is not a game. What matters most is YOU do not lose faith in God up to the extent that even when the world only has only 1 follower left, which is yourself, you FAITH still persists. Just look at Buddha, Jesus and Muhammad (SAW) , they started with zero follower yet they did not care, they just did what they needed to do.
When i look at different religions, including Confucianism which is traditionally not regarded as a religion, I find the beauty in each of the religion is the "way to be One with the Creator", and as a religion follower, you can do that via different ways of meditation such as the Buddhist way, the Islam way (Sufi whirling and etc), the Christian way and etc. There are so many ways. If you practice, each of it can help in your spiritual growth.
When we ignore all the religion doctrines, such as what you can do, what you cannot do, what you can eat, what you cannot eat and straight go to the method to be One with God, we will realize that there is actually no religion at all, there is only the Creator. The Creator is so near to us and we will feel religions become so minimal, sacred books become so insignificant.
A lot of religion followers read their sacred books without the right mindset. You have to first practice the ways to be One with God , then only you start reading the sacred books. This is the right sequence. By then you will have a better understanding on the content of the sacred books. This is a very scientific and rational way, which is to prove what you have learned and realize it by yourself. You do not just believe blindly in everything being told or taught.
This is the way for all religions to be One. Believe in the Creator, don't emphasize the religion(doctrines).
To end this article, religions are created by followers. Sacred books are written by followers. Prophets or Gurus never really created religions. They only passed down valuable teachings as well as the Divine Message from The Creator. Religions were created to fulfill the followers' need, especially when their Spiritual Gurus are already not around. Religions were not created for the need of Prophets, Messengers or Gurus.
星期四, 二月 05, 2015
只想民免而無恥乎？
此文于西元二零一五年二月九日获刊登于《南洋商报》言论版－信手拈来：严法不能教育人民
只想民免而无耻乎？
民联两党闹别扭，原因为何，依我浅见，三字言之 - 回教国。
上届大选落败後，回教党某些党员不知是否受了刺激，个个原形毕露，重谈回教国。回教刑事法是第一炮。吉兰丹水患方休，回教党就迫不及待谈回教刑事法了。
支持回教刑事法者众。而某些穆斯林即使反对，也不敢公开反对，所以听到的反对声几乎清一色是非穆斯林，被支持者说多管闲事插手穆斯林事务。
严刑峻法可令大众安安分分守规矩，没错，史上例子多得是。中国战国时代，秦国就以"法"崛起，法加上术与势，秦国很快壮大，横扫千军，统一天下。可是，没三十年，倒了。
看回现代，邻国新加坡人人号称“警察国家”，严刑峻法形象鲜明，为了“护法”，还曾不惜冒得罪美国大哥的险。新加坡可以如此走多久，尚未可知。
我国现有世俗法很完善，世俗刑事法亦是。或许在回教刑事法“粉丝”眼里，世俗刑事法论严论峻尚不及回教刑事法，何况回教刑事法还是“神圣之法”，乃“上苍所赐”，反对不得。
法律为死物，执行还看人。执法者把匪送上庭，法律此时方变活。同理，执法者表现依旧平平，即便当真落实回教刑事法，亦只是汤换药不换而已。
有种情况更糟糕，即法律固然很完善，掌权者及诠释法者竟可免受法。结果法律只用于无权无势之民众，成为掌权者压制民众的工具。
《论语》里，子曰：“道之以政，齐之以刑，民免而无耻；道之以德，齐之以礼，有耻且格。”
法律再严，也难教育人民。道之以德，齐之以礼，人民自动自发维护社会秩序方是上策。这就是“礼”之精神，不靠外力靠自省。回教断肢法“迷”把回教断肢法看得这么重，天天都挂在嘴边，令人感觉好像此法是回教第一大事，充其量只想"民免而无耻"乎？
星期二, 二月 03, 2015
謀暴利，不正義
此文于西元二零一五年二月六日获刊登于南洋商报言论版-有话直说：只谋暴利毁功德
谋暴利，不正义
农业部长又来了，他不顾身份，玩弄种族主义，呼吁马来人抵制华商，不购买华商的商品。
虽然农长努力澄清，言论内“华商”乃指部分华商，惟还是令人感觉怪怪，无法轻易信服。究其原因，其言论用上“马来人”“华人商家”种种词汇，种族主义根本深入心中，即便如其所言并无恶意，或许是“自己骗自己却不自知”。
国内确实有许多谋暴利的商家，但又何止华商而已。要知道某商家有没有谋暴利，有时"比一比同行的价钱"就可以了。当然，我们也要考虑到何种行业等等。有些行业，商品或服务价格不因地域不同而变，有些行业在不同地区则有不同收费。地域因素里，店铺租金和运输费为商家最头疼的大开销，对商品或服务价格之定夺举足轻重。
做生意，当然要賺钱，那是做生意的首要目的。其次为制造就业机会，用薪水换员工脑力体力，使员工得以养家。企业越大，员工越多，养活的家庭人口不计其数，那是很大的功德。
可是，一旦老板只想着賺大钱，想要在每件商品或服务賺上数倍盈利，那不仅仅是赚钱那么简单了，那根本就是谋暴利，就是贪婪。有些商家，更垄断整个行业，商品服务价格由其所好，“年报年年报佳音，皆是暴利堆积来。”
贫者愈贫、富者愈富，与谋暴利之心态不可说无关。数年前美国闹金融风暴，还殃及全球，乃拜金融家好谋暴利，发明次贷，任其失控所致。然后，房地产价格飙涨，亦是拜投机客欲在房地产界谋暴利所致。
《论语》 内孔子曰：“富与贵，是人之所欲也，不以其道得之，不处也；贫与贱，是人之所恶也，不以其道得之，不去也。君子去仁，恶乎成名？君子无终食之间违仁，造次必于是，颠沛必于是。”
谋暴利，就是"不以其道得之"。谋暴利，三字言之－不正义。
《论语》又言：“放于利而行，多怨”。美国次贷风暴，使许多人不满“放于利”的金融家，最後爆发出占领华尔街运动。房地产价格飙涨，民间怨声不断，政府就弄个“一马房屋”政策以安抚人民。
眼中一旦只有暴利，种种功德，通通可以归还上天。
星期日, 二月 01, 2015
昔加末張益記雲吞面（Yik Kee Wantan Mee @ Segamat）
此云吞面可是昔加末华人美食的生招牌，可说凡昔加末人皆曾尝过这道美食。单在昔加末市区就可于三四间店品尝到张益记的云吞面，甚至在短短一公里范围内，就有了三间，而且间间都做得很有起色。
面条是自做的，很有弹性，特别之处在于非常吸汁，若打包放上一个小时后才吃，面条此时已把汁洗得饱饱的，吃起来别有风味，许多人特喜欢这样的吃法。
叉烧则并不怎么特别，并不特香，也不特脆，食客绝不是冲着叉烧而来，反而是冲着面条而来。汤底有特别的味道，不错。云吞则软滑滑，有一定的水准，并不比其他云吞面特别。
面汁漆黑无比，淋上猪油，我曾向自做，却难以做出那种味道。就因为有美味的面汁，配上爽口的面条，才会吸引一群又一群的饕客。
View yik kee wantan mee in a larger map
面条是自做的，很有弹性，特别之处在于非常吸汁，若打包放上一个小时后才吃，面条此时已把汁洗得饱饱的，吃起来别有风味，许多人特喜欢这样的吃法。
叉烧则并不怎么特别，并不特香，也不特脆，食客绝不是冲着叉烧而来，反而是冲着面条而来。汤底有特别的味道，不错。云吞则软滑滑，有一定的水准，并不比其他云吞面特别。
面汁漆黑无比，淋上猪油，我曾向自做，却难以做出那种味道。就因为有美味的面汁，配上爽口的面条，才会吸引一群又一群的饕客。
View yik kee wantan mee in a larger map
订阅：
博文 (Atom)