孔圣人亦曾在论语说过，“吾道一以贯之”。（竖起一指）
我非鼓吹伊斯兰也，而是鼓吹宇宙创造者。我信穆圣是传道者，惟可兰经为部分伪造，整个伊斯兰根本不必存在。
星期三, 二月 11, 2015
老子巨像做伊斯蘭手勢
此图为老子像，只见老子肃起一指。而伊斯兰新晋入教者往往皆须作同样动作，一指代表一神。
孔圣人亦曾在论语说过，“吾道一以贯之”。（竖起一指）
我非鼓吹伊斯兰也，而是鼓吹宇宙创造者。我信穆圣是传道者，惟可兰经为部分伪造，整个伊斯兰根本不必存在。
孔圣人亦曾在论语说过，“吾道一以贯之”。（竖起一指）
我非鼓吹伊斯兰也，而是鼓吹宇宙创造者。我信穆圣是传道者，惟可兰经为部分伪造，整个伊斯兰根本不必存在。
星期日, 二月 08, 2015
常用漢字八百八
汉字最近报佳音，中日韩三国有关单位历经数年努力，于上个月推出“常用共同汉字八百八”。
有了汉字八百八，交流更加无障碍。言语不通没关系，就用汉字来笔谈。
可惜就是无越南。越南亦曾是千年汉字大国，换了罗马字书写後，就一去不回头，跟千年传统分手说别了。
中国民国初期，某些先贤爱国爱民心切，大谈“汉字无用”，欲向越南看齐，以罗马字取汉字而代之。好在华语只有四音，同音字过多，用拼音法书写，读者恐怕须一面读一面猜，故此策失败。至于其他方言，音较华语为多，确实曾出有罗马字书写法出台，如“闽南语白话字”等等，只是因推广不力而不流行。
罗马字书写不流行不失为好事，否则汉语方言一些以汉字书写，一些以罗马字书写，如此走下去，将来各方言群不仅鸡同鸭讲，还书不同文。不过，使用汉字书写汉语方言白话，未必亦能“书同文”。某些网站如维基等，都有诸如“吴语、粤语”等方言选项，若非识得该方言，简直犹如读天书，对其陌生犹如对越南字喃之陌生。汉语人无法书同文，对汉语世界是否好事，难以知晓。笔者则比较乐于见各汉语方言作者使用规范书面中文文法。
汉字较口语更能代表华人的身份。某些华人没受中文教育，只会讲方言，不会写汉字，往往不被当作会“汉语”，还被当成“香蕉人”（笔者毫无贬义，只是按例引用）。教育部副部长叶女士就曾因此叫屈，还在某公开场合用客家话演讲，表明自己没有忘祖忘宗，内在仍“是黄非白"。
日前居林移民局就曾闹中文笑话，发布所谓中文通告。通告用词还好，文法就是不对，一看就有“网上自动翻译器”的痕迹。其局长说该局曾邀请当地某些华裔居民看通告，那些华裔说看得明白。
依笔者推测，那些民众看得明白是没错。汉字就是会使人轻易联想，这是汉字特点。凡懂中文识汉字者，看到以各种中文词汇按顺序堆砌，很快就能了解整篇文章的意思。中日韩常用汉字表，就是充分利用这种汉字联想功能来方便三国民众。
当然，这种“联想法”终究纯属猜测，用在简单文告或招牌等或许绰绰有余，惟不足以深入了解中文文章或书籍等。像居林移民局之例子，由于是政府公告，影响民生，属重要事项，故还是以正统中文文法书写方妥当，否则华裔民众要靠猜测，这种通告就意义全无了。
Ads: 1/3 men suffer from Prejaculation
That day I saw this advertisement in one clinic, saying that 1/3 men suffer from pr-ejaculation. I am sure these guys are pretty much depressed. Both of themselves and their sex couples are not able to enjoy Great Sex due to this.
Just few weeks ago, I have written that I have discovered a technique that allows a man to "Last Longer in Bed". I discovered that from my Spiritual Practice experience. If you know to read Chinese, you can read it here http://amadeusbv.blogspot.com/2014/12/the-way-to-long-lasting-penetration.html
What I have achieved so far is the significant increase in the numbers of times of "Penetration". Can be up to at least 400-500 times. Sometimes I just feel the pain of my Penis/Dick/Cock because of the "High Frequency Penetration". So Long-Lasting is not really a good thing also. You must remain "Moderate".
I plan to share my Long-Lasting in Bed tips with you , in exchange of money. Price is negotiable. I may even share with you for FREE if your condition is really bad and your marriage is affected by this. I am charging this because this is my Intellectual Property.
If you are keen. Just leave your comment here, or send me an email at amadeus.low@gmail.com
星期六, 二月 07, 2015
Kenapa ada Kaum Tiong Hoa tidak betutur Bahasa dengan fasih
Indonesia
bukan contoh yang baik sebagai "Satu Negara, Satu Bahasa". Selama berpuluh puluh tahun mereka melarang
penggunakan bahasa ibunda dengan cara zalim. Dan ia tidak membantu
perpaduan kaum langsung. Pada tahun 1998, ramai Kaum Tiong Hoa telah dibunuh
walaupun kebanyakan mereka sudah tidak tahu bertutur dalam bahasa ibunda sendiri.
Itu sebabnya apabila Gus Dur menjadi Presiden, beliau terus membatalkan larangan bahasa Tiong Hoa. Gus Dur sendiri pun tahu bahawa larangan itu tidak berperikemanusian. Beliau sebagai tokoh agama memang tidak berat hati nak meneruskan polisi yang tidak berperikemanusiaan itu.
Sekarang pendidikan bahasa Tiong Hoa sudah berkembang cepat di Indonesia.
Kita dapat lihat apabila Indonesia tidak main konservatif lagi, ekonomi mereka berkembang dengan cepat. Itulah "The Power of Pluralism".
Kita tidak boleh asyik bandingkan negara kita dengan Indonesia. Kita banyak kali berjaya daripada Indonesia dalam apa-apa bidang pun.
Di antara negara ASEAN, kita hanya di belakang singapore. Sebab dari zaman merdeka sampai sekarang, kita adalah masyarakat yang Plural (walaupun ramai Orang Nasionalis tidak suka dengan ini).
Indonesia merdeka dengan perperangan, manakala kita merdeka dengan perundingan.
Cara Indonesia sudah dibuktikan tidak berkesan. Disebabkan pengunaan cara yang salah, Indonesia dipimpin oleh diktator dan telah mundur selama berpuluh-puluh tahun. Indonesia hanya mulai nak berterbang semasa zaman pemerintahan Susilo.
Bahasa adalah digunakan untuk kemudahan, bukan digunakan untuk melambangkan satu negara. Masa Kesultanan Melaka, Bahasa menjadi Lingua Franca dengan secara natural atau organik, bukan kerana ia diberi status bahasa kebangsaan.
Tapi saya boleh pasti bahawa setiap kaum Tiong Hoa mengetahui bahawa adalah suatu perkara yang bermanfaat kalau mereka dapat menguasai sebanyak bahasa yang mungkin. Tetapi ini bukan perkara yang mudah. Bukan semua orang dapat belajar bahasa asing dengan cepat.
Salah satu sebab kaum Tiong Hoa tidak dapat bertutur bahasa dengan fasih adalah mereka tidak berpeluang utk menggunakan BM sejak keluar dari sekolah menengah. Kebanyakan kaum tiong hoa mencari makan di sektor swasta dan sektor swasta sering menggunakan English sebagai bahasa pekerjaan.
Bagi kaum Tiong Hoa yg bekerja di sektor awam atau GLC, mereka dapat bertutur BM dengan baik sebab mereka hari-hari menggunakan bahasa itu. Tetapi tidak ramai kaum Tiong Hoa yang berpeluang memasuki sektor awam dan GLC sebab kebanyakan jawatan kosong adalah "reserved" untuk kaum bumiputra sahaja.
Bagi kaum Melayu, bertutur dalam BM adalah suatu perkara yang natural sebab BM merupakan bahasa ibunda mereka. Jadi kalau kaum melayu berkerja di sektor swasta yang menggunakan English, pun tidak apa, ia tidak akan menjejaskan tahap kemahiran BM mereka.
Soalan kaum Tiong Hoa tidak ingin belajar Bahasa itu tidak wujud. Mana-mana jenis sekolah tempatan pun diwajibkan oleh kerajaan untuk mengajar Bahasa Malaysia. Mungkin cara pelajaran itu kena diubah sikit supaya lebih mementingkan Pertuturan daripada Pembacaan dan Penulisan.
Pelajar yang bahasa ibundanya bukan BM (termasuk Iban, Kadazan DLL) haruslah diajar BM dengan teknik "Second Language". Teknik ini sudah dikaji dengan mendalam oleh pakar-pakar di bidang pengajaran. Teknik ini pun sedang digunakan di banyak negara.
Selain daripada itu, BM harus dijadikan Bahasa Ilmu, bukan setakat di Bidang Islam sahaja, tetapi di bidang lain seperti sains mode, agama lain, falsafah barat DLL. Bila BM sudah menjadi kuat, maka sektor swasta akan mulai menggunakan BM dengan lebih kerap. Dan pada masa itu BM akan berpeluang untuk menggantikan kedudukan English di sektor swasta.
Di samping tu, kerajaan harus mengurangkan ketidakpuashatian kaum Tiong Hoa dengan membantu rakyat secara buta kaum. Kerajaan juga harus mengambil lebih pekerja awam kaum bukan bumi.
Jarak BM dengan English memang besar sekali, jadi dalam masa yang singkat ini kita tidak dapat melihat perubahan yang besar. Tetapi kita boleh mulai dengan mengubah cara pengajaran BM dulu. (kepada mereka yang tidak cakap BM di rumah)
Pada pengetahuan saya, waktu kita merdeka, sebahagian besar ekonomi kita masih terdapat di tangan "foreign capital" selama 70%! (Saya adalah merujuk kapada statistik dalam buku - Orang Melayu: Masalah dan Masa Depan). Syarikat-syarikat besar masa itu semua dari luar negara.
Selepas kejaraan mulai beruntung besar daripada jualan Petroleum, kerajaan telah berjaya "menasionalkan" semula semua aset-aset yang terdapat di tangan syarikat luar negara itu.
Jadi pihak yang menguasai ekonomi negara kita sekarang ialah semua GLCs.
Bagi kaum Tiong Hoa, sejak dulu sampai sekarang keadaan tidak berubah, tidak menjadi lebih teruk tapi tidak menjadi lebih baik juga. Sebahagian besar kaum Tiong Hoa masih terperangkap dalam bidang SME( Small to Medium Enterprise)
Ada orang yang mengatakan bahawa Kaum Tiong Hoa tidak suka bersyukur kepada kerajaan.
Bersyukur itu memang salah satu nilai murni kaum Tiong Hoa.
Kaum Tiong Hoa biasanya bersyukur kepada Tuhan, kepada dewa-dewi, kapada ibu bapa, kawan-kawan, pekerja-pekerja DLL, cuma tidak biasa bersyukur kepad kerajaan. Peranan kerajaan adalah untuk mengendalikan negara dengan baik. Tetapi apa yang berlaku ialah kerajaan suka memainkan isu perkauman. Kadang kala strategi kerajaan hanyalah untuk membantu satu kaum sahaja, kaum lain semua tidak dapat bantuan yang sama. Dengan begitu mustahil kaum tiong hoa nak menghormati kerajaan, sebab semua orang tahu bahawa semua kaum ada orang yang memerlukan bantuan.
Bersyukur ini dari hati kita.
1) Kita tidak boleh memaksa seseorang itu bersyukur. Itu bukan syukur yang ikhlas.
2) Kita harap seseorang itu bersyukur, tetapi kita tidak rasa "shiok" jika orang itu tidak bersyukur dan kita nak menghukum orang itu sebab dia tidak bersyukur. Ini tidak betul. Ini kita panggil paksaan.
Itu sebabnya apabila Gus Dur menjadi Presiden, beliau terus membatalkan larangan bahasa Tiong Hoa. Gus Dur sendiri pun tahu bahawa larangan itu tidak berperikemanusian. Beliau sebagai tokoh agama memang tidak berat hati nak meneruskan polisi yang tidak berperikemanusiaan itu.
Sekarang pendidikan bahasa Tiong Hoa sudah berkembang cepat di Indonesia.
Kita dapat lihat apabila Indonesia tidak main konservatif lagi, ekonomi mereka berkembang dengan cepat. Itulah "The Power of Pluralism".
Kita tidak boleh asyik bandingkan negara kita dengan Indonesia. Kita banyak kali berjaya daripada Indonesia dalam apa-apa bidang pun.
Di antara negara ASEAN, kita hanya di belakang singapore. Sebab dari zaman merdeka sampai sekarang, kita adalah masyarakat yang Plural (walaupun ramai Orang Nasionalis tidak suka dengan ini).
Indonesia merdeka dengan perperangan, manakala kita merdeka dengan perundingan.
Cara Indonesia sudah dibuktikan tidak berkesan. Disebabkan pengunaan cara yang salah, Indonesia dipimpin oleh diktator dan telah mundur selama berpuluh-puluh tahun. Indonesia hanya mulai nak berterbang semasa zaman pemerintahan Susilo.
Bahasa adalah digunakan untuk kemudahan, bukan digunakan untuk melambangkan satu negara. Masa Kesultanan Melaka, Bahasa menjadi Lingua Franca dengan secara natural atau organik, bukan kerana ia diberi status bahasa kebangsaan.
Tapi saya boleh pasti bahawa setiap kaum Tiong Hoa mengetahui bahawa adalah suatu perkara yang bermanfaat kalau mereka dapat menguasai sebanyak bahasa yang mungkin. Tetapi ini bukan perkara yang mudah. Bukan semua orang dapat belajar bahasa asing dengan cepat.
Salah satu sebab kaum Tiong Hoa tidak dapat bertutur bahasa dengan fasih adalah mereka tidak berpeluang utk menggunakan BM sejak keluar dari sekolah menengah. Kebanyakan kaum tiong hoa mencari makan di sektor swasta dan sektor swasta sering menggunakan English sebagai bahasa pekerjaan.
Bagi kaum Tiong Hoa yg bekerja di sektor awam atau GLC, mereka dapat bertutur BM dengan baik sebab mereka hari-hari menggunakan bahasa itu. Tetapi tidak ramai kaum Tiong Hoa yang berpeluang memasuki sektor awam dan GLC sebab kebanyakan jawatan kosong adalah "reserved" untuk kaum bumiputra sahaja.
Bagi kaum Melayu, bertutur dalam BM adalah suatu perkara yang natural sebab BM merupakan bahasa ibunda mereka. Jadi kalau kaum melayu berkerja di sektor swasta yang menggunakan English, pun tidak apa, ia tidak akan menjejaskan tahap kemahiran BM mereka.
Soalan kaum Tiong Hoa tidak ingin belajar Bahasa itu tidak wujud. Mana-mana jenis sekolah tempatan pun diwajibkan oleh kerajaan untuk mengajar Bahasa Malaysia. Mungkin cara pelajaran itu kena diubah sikit supaya lebih mementingkan Pertuturan daripada Pembacaan dan Penulisan.
Pelajar yang bahasa ibundanya bukan BM (termasuk Iban, Kadazan DLL) haruslah diajar BM dengan teknik "Second Language". Teknik ini sudah dikaji dengan mendalam oleh pakar-pakar di bidang pengajaran. Teknik ini pun sedang digunakan di banyak negara.
Selain daripada itu, BM harus dijadikan Bahasa Ilmu, bukan setakat di Bidang Islam sahaja, tetapi di bidang lain seperti sains mode, agama lain, falsafah barat DLL. Bila BM sudah menjadi kuat, maka sektor swasta akan mulai menggunakan BM dengan lebih kerap. Dan pada masa itu BM akan berpeluang untuk menggantikan kedudukan English di sektor swasta.
Di samping tu, kerajaan harus mengurangkan ketidakpuashatian kaum Tiong Hoa dengan membantu rakyat secara buta kaum. Kerajaan juga harus mengambil lebih pekerja awam kaum bukan bumi.
Jarak BM dengan English memang besar sekali, jadi dalam masa yang singkat ini kita tidak dapat melihat perubahan yang besar. Tetapi kita boleh mulai dengan mengubah cara pengajaran BM dulu. (kepada mereka yang tidak cakap BM di rumah)
Pada pengetahuan saya, waktu kita merdeka, sebahagian besar ekonomi kita masih terdapat di tangan "foreign capital" selama 70%! (Saya adalah merujuk kapada statistik dalam buku - Orang Melayu: Masalah dan Masa Depan). Syarikat-syarikat besar masa itu semua dari luar negara.
Selepas kejaraan mulai beruntung besar daripada jualan Petroleum, kerajaan telah berjaya "menasionalkan" semula semua aset-aset yang terdapat di tangan syarikat luar negara itu.
Jadi pihak yang menguasai ekonomi negara kita sekarang ialah semua GLCs.
Bagi kaum Tiong Hoa, sejak dulu sampai sekarang keadaan tidak berubah, tidak menjadi lebih teruk tapi tidak menjadi lebih baik juga. Sebahagian besar kaum Tiong Hoa masih terperangkap dalam bidang SME( Small to Medium Enterprise)
Ada orang yang mengatakan bahawa Kaum Tiong Hoa tidak suka bersyukur kepada kerajaan.
Bersyukur itu memang salah satu nilai murni kaum Tiong Hoa.
Kaum Tiong Hoa biasanya bersyukur kepada Tuhan, kepada dewa-dewi, kapada ibu bapa, kawan-kawan, pekerja-pekerja DLL, cuma tidak biasa bersyukur kepad kerajaan. Peranan kerajaan adalah untuk mengendalikan negara dengan baik. Tetapi apa yang berlaku ialah kerajaan suka memainkan isu perkauman. Kadang kala strategi kerajaan hanyalah untuk membantu satu kaum sahaja, kaum lain semua tidak dapat bantuan yang sama. Dengan begitu mustahil kaum tiong hoa nak menghormati kerajaan, sebab semua orang tahu bahawa semua kaum ada orang yang memerlukan bantuan.
Bersyukur ini dari hati kita.
1) Kita tidak boleh memaksa seseorang itu bersyukur. Itu bukan syukur yang ikhlas.
2) Kita harap seseorang itu bersyukur, tetapi kita tidak rasa "shiok" jika orang itu tidak bersyukur dan kita nak menghukum orang itu sebab dia tidak bersyukur. Ini tidak betul. Ini kita panggil paksaan.
Why some Chinese Malaysian don't speak BM fluently
We use language for our convenience (and mother tongue is for us to know our root).
Knowing as many languages as possible is confirmed beneficial to
everyone. Everyone knows about this and acknowledges this. Unfortunately it is
always not easy to pick up a new language because everyone has different language learning ability.
Things have turned bad when a language is being used as a National Symbol. And this is not going to help. Let me take one closest example, during the era of Kesultanan Melaka, Bahasa became the "Lingua Franca" in this region naturally, not because it was granted the status as "Bahasa Kebangsaan" then only it became the Lingua Franca.
The sense of patriotism is not really important because what matters most is YOUR life journey. As I understand, the concept of Nationalism is even not encouraged in some religions such as Islam because such concept can be manipulated to oppress a certain group of people. Nationalism is a young thing. It was used to "unite people" to fight the colonized power. Now the colonized power has gone, the spirit of nationalism is gone as well.
Malaysia has been progressing very well since independence because we are a country of multi-cultural, multi-religions and multi-languages (Of course all this while some Nationalist don't really like this and they are still trying to change the face of Malaysia). Among all ASEAN countries, we are only behind Singapore. Those "One language" nations such as Indonesia were stuck in deep shite for many decades due to their "mono" policy. Fortunately their newer leaders saw the importance of "pluralism" and hence lifted all the barbaric language-ban policy (Indonesia President Gus Dur abandoned the Chinese language ban), and since then these nations started growing fast and now they are even chasing us. Now the Chinese education in Indonesia is growing very fast. There is even a University in Thailand that uses Chinese as the teaching medium.
Some Chinese do not speak good Bahasa simply because they have no chance to practice it after graduated from secondary schools. For those Chinese who managed to work in Government or GLCs, where Bahasa is the primary work language, they can speak very good Bahasa because they are using the language daily. The thing is not many Chinese get to join Government and GLCs as most of the positions are reserved for Bumiputra only.
Therefore a lot of Chinese have to "cari makan" in the private sectors. And everybody knows that English is the primary work language in the private sectors. To the Malays, it is not a problem for them to work in private sectors because their mother tongue is Bahasa. They still have much chance to use Bahasa in their daily lives.
To increase the importance of Bahasa, Bahasa has to first become a "knowledge language". Books published in Bahasa should cover many areas such as modern science, western philosophies, eastern religions, new age beliefs, personal development and etc, don't just cover Islam only. Bahasa readers must be able to find books or articles written in Bahasa in their area of interest. Of course this is for long term, the ultimate goal is to replace English as the primary work language in private sectors. English is nobody's mother tongue here in Malaysia.
Today, all types of schools in Malaysia are already forced by the government to make Bahasa Malaysia a compulsory subject. What needs to be done is to revise the course content and the teaching methods. Conversation skill should be emphasized rather than reading/writing skill, because conversation sounds more useful to students when they enter the society. We don't need to increase the number of hours to teach BM, we only need to change the way of teaching and improve the the content.
Also, for Malaysians whose mother tongue is not BM (including Iban, Kadazan, etc). BM should be taught as "Second Language" . The "Second Language" concept is not something new in the Teaching Profession, it has been widely researched and has been implemented in many countries.
Things have turned bad when a language is being used as a National Symbol. And this is not going to help. Let me take one closest example, during the era of Kesultanan Melaka, Bahasa became the "Lingua Franca" in this region naturally, not because it was granted the status as "Bahasa Kebangsaan" then only it became the Lingua Franca.
The sense of patriotism is not really important because what matters most is YOUR life journey. As I understand, the concept of Nationalism is even not encouraged in some religions such as Islam because such concept can be manipulated to oppress a certain group of people. Nationalism is a young thing. It was used to "unite people" to fight the colonized power. Now the colonized power has gone, the spirit of nationalism is gone as well.
Malaysia has been progressing very well since independence because we are a country of multi-cultural, multi-religions and multi-languages (Of course all this while some Nationalist don't really like this and they are still trying to change the face of Malaysia). Among all ASEAN countries, we are only behind Singapore. Those "One language" nations such as Indonesia were stuck in deep shite for many decades due to their "mono" policy. Fortunately their newer leaders saw the importance of "pluralism" and hence lifted all the barbaric language-ban policy (Indonesia President Gus Dur abandoned the Chinese language ban), and since then these nations started growing fast and now they are even chasing us. Now the Chinese education in Indonesia is growing very fast. There is even a University in Thailand that uses Chinese as the teaching medium.
Some Chinese do not speak good Bahasa simply because they have no chance to practice it after graduated from secondary schools. For those Chinese who managed to work in Government or GLCs, where Bahasa is the primary work language, they can speak very good Bahasa because they are using the language daily. The thing is not many Chinese get to join Government and GLCs as most of the positions are reserved for Bumiputra only.
Therefore a lot of Chinese have to "cari makan" in the private sectors. And everybody knows that English is the primary work language in the private sectors. To the Malays, it is not a problem for them to work in private sectors because their mother tongue is Bahasa. They still have much chance to use Bahasa in their daily lives.
To increase the importance of Bahasa, Bahasa has to first become a "knowledge language". Books published in Bahasa should cover many areas such as modern science, western philosophies, eastern religions, new age beliefs, personal development and etc, don't just cover Islam only. Bahasa readers must be able to find books or articles written in Bahasa in their area of interest. Of course this is for long term, the ultimate goal is to replace English as the primary work language in private sectors. English is nobody's mother tongue here in Malaysia.
Today, all types of schools in Malaysia are already forced by the government to make Bahasa Malaysia a compulsory subject. What needs to be done is to revise the course content and the teaching methods. Conversation skill should be emphasized rather than reading/writing skill, because conversation sounds more useful to students when they enter the society. We don't need to increase the number of hours to teach BM, we only need to change the way of teaching and improve the the content.
Also, for Malaysians whose mother tongue is not BM (including Iban, Kadazan, etc). BM should be taught as "Second Language" . The "Second Language" concept is not something new in the Teaching Profession, it has been widely researched and has been implemented in many countries.
Let Religion Unite, Not Divide
Let me tell you how all religions can be "united".
The true spirit of religion is not about all the doctrines, but the spiritual way to be One with the Creator.
The true spirit of religion is not about how many comrades you have? Or how many of your comrades have betrayed you. It is not a game. What matters most is YOU do not lose faith in God up to the extent that even when the world only has only 1 follower left, which is yourself, you FAITH still persists. Just look at Buddha, Jesus and Muhammad (SAW) , they started with zero follower yet they did not care, they just did what they needed to do.
When i look at different religions, including Confucianism which is traditionally not regarded as a religion, I find the beauty in each of the religion is the "way to be One with the Creator", and as a religion follower, you can do that via different ways of meditation such as the Buddhist way, the Islam way (Sufi whirling and etc), the Christian way and etc. There are so many ways. If you practice, each of it can help in your spiritual growth.
When we ignore all the religion doctrines, such as what you can do, what you cannot do, what you can eat, what you cannot eat and straight go to the method to be One with God, we will realize that there is actually no religion at all, there is only the Creator. The Creator is so near to us and we will feel religions become so minimal, sacred books become so insignificant.
A lot of religion followers read their sacred books without the right mindset. You have to first practice the ways to be One with God , then only you start reading the sacred books. This is the right sequence. By then you will have a better understanding on the content of the sacred books. This is a very scientific and rational way, which is to prove what you have learned and realize it by yourself. You do not just believe blindly in everything being told or taught.
This is the way for all religions to be One. Believe in the Creator, don't emphasize the religion(doctrines).
To end this article, religions are created by followers. Sacred books are written by followers. Prophets or Gurus never really created religions. They only passed down valuable teachings as well as the Divine Message from The Creator. Religions were created to fulfill the followers' need, especially when their Spiritual Gurus are already not around. Religions were not created for the need of Prophets, Messengers or Gurus.
The true spirit of religion is not about all the doctrines, but the spiritual way to be One with the Creator.
The true spirit of religion is not about how many comrades you have? Or how many of your comrades have betrayed you. It is not a game. What matters most is YOU do not lose faith in God up to the extent that even when the world only has only 1 follower left, which is yourself, you FAITH still persists. Just look at Buddha, Jesus and Muhammad (SAW) , they started with zero follower yet they did not care, they just did what they needed to do.
When i look at different religions, including Confucianism which is traditionally not regarded as a religion, I find the beauty in each of the religion is the "way to be One with the Creator", and as a religion follower, you can do that via different ways of meditation such as the Buddhist way, the Islam way (Sufi whirling and etc), the Christian way and etc. There are so many ways. If you practice, each of it can help in your spiritual growth.
When we ignore all the religion doctrines, such as what you can do, what you cannot do, what you can eat, what you cannot eat and straight go to the method to be One with God, we will realize that there is actually no religion at all, there is only the Creator. The Creator is so near to us and we will feel religions become so minimal, sacred books become so insignificant.
A lot of religion followers read their sacred books without the right mindset. You have to first practice the ways to be One with God , then only you start reading the sacred books. This is the right sequence. By then you will have a better understanding on the content of the sacred books. This is a very scientific and rational way, which is to prove what you have learned and realize it by yourself. You do not just believe blindly in everything being told or taught.
This is the way for all religions to be One. Believe in the Creator, don't emphasize the religion(doctrines).
To end this article, religions are created by followers. Sacred books are written by followers. Prophets or Gurus never really created religions. They only passed down valuable teachings as well as the Divine Message from The Creator. Religions were created to fulfill the followers' need, especially when their Spiritual Gurus are already not around. Religions were not created for the need of Prophets, Messengers or Gurus.
星期四, 二月 05, 2015
只想民免而無恥乎？
此文于西元二零一五年二月九日获刊登于《南洋商报》言论版－信手拈来：严法不能教育人民
只想民免而无耻乎？
民联两党闹别扭，原因为何，依我浅见，三字言之 - 回教国。
上届大选落败後，回教党某些党员不知是否受了刺激，个个原形毕露，重谈回教国。回教刑事法是第一炮。吉兰丹水患方休，回教党就迫不及待谈回教刑事法了。
支持回教刑事法者众。而某些穆斯林即使反对，也不敢公开反对，所以听到的反对声几乎清一色是非穆斯林，被支持者说多管闲事插手穆斯林事务。
严刑峻法可令大众安安分分守规矩，没错，史上例子多得是。中国战国时代，秦国就以"法"崛起，法加上术与势，秦国很快壮大，横扫千军，统一天下。可是，没三十年，倒了。
看回现代，邻国新加坡人人号称“警察国家”，严刑峻法形象鲜明，为了“护法”，还曾不惜冒得罪美国大哥的险。新加坡可以如此走多久，尚未可知。
我国现有世俗法很完善，世俗刑事法亦是。或许在回教刑事法“粉丝”眼里，世俗刑事法论严论峻尚不及回教刑事法，何况回教刑事法还是“神圣之法”，乃“上苍所赐”，反对不得。
法律为死物，执行还看人。执法者把匪送上庭，法律此时方变活。同理，执法者表现依旧平平，即便当真落实回教刑事法，亦只是汤换药不换而已。
有种情况更糟糕，即法律固然很完善，掌权者及诠释法者竟可免受法。结果法律只用于无权无势之民众，成为掌权者压制民众的工具。
《论语》里，子曰：“道之以政，齐之以刑，民免而无耻；道之以德，齐之以礼，有耻且格。”
法律再严，也难教育人民。道之以德，齐之以礼，人民自动自发维护社会秩序方是上策。这就是“礼”之精神，不靠外力靠自省。回教断肢法“迷”把回教断肢法看得这么重，天天都挂在嘴边，令人感觉好像此法是回教第一大事，充其量只想"民免而无耻"乎？
星期二, 二月 03, 2015
謀暴利，不正義
此文于西元二零一五年二月六日获刊登于南洋商报言论版-有话直说：只谋暴利毁功德
谋暴利，不正义
农业部长又来了，他不顾身份，玩弄种族主义，呼吁马来人抵制华商，不购买华商的商品。
虽然农长努力澄清，言论内“华商”乃指部分华商，惟还是令人感觉怪怪，无法轻易信服。究其原因，其言论用上“马来人”“华人商家”种种词汇，种族主义根本深入心中，即便如其所言并无恶意，或许是“自己骗自己却不自知”。
国内确实有许多谋暴利的商家，但又何止华商而已。要知道某商家有没有谋暴利，有时"比一比同行的价钱"就可以了。当然，我们也要考虑到何种行业等等。有些行业，商品或服务价格不因地域不同而变，有些行业在不同地区则有不同收费。地域因素里，店铺租金和运输费为商家最头疼的大开销，对商品或服务价格之定夺举足轻重。
做生意，当然要賺钱，那是做生意的首要目的。其次为制造就业机会，用薪水换员工脑力体力，使员工得以养家。企业越大，员工越多，养活的家庭人口不计其数，那是很大的功德。
可是，一旦老板只想着賺大钱，想要在每件商品或服务賺上数倍盈利，那不仅仅是赚钱那么简单了，那根本就是谋暴利，就是贪婪。有些商家，更垄断整个行业，商品服务价格由其所好，“年报年年报佳音，皆是暴利堆积来。”
贫者愈贫、富者愈富，与谋暴利之心态不可说无关。数年前美国闹金融风暴，还殃及全球，乃拜金融家好谋暴利，发明次贷，任其失控所致。然后，房地产价格飙涨，亦是拜投机客欲在房地产界谋暴利所致。
《论语》 内孔子曰：“富与贵，是人之所欲也，不以其道得之，不处也；贫与贱，是人之所恶也，不以其道得之，不去也。君子去仁，恶乎成名？君子无终食之间违仁，造次必于是，颠沛必于是。”
谋暴利，就是"不以其道得之"。谋暴利，三字言之－不正义。
《论语》又言：“放于利而行，多怨”。美国次贷风暴，使许多人不满“放于利”的金融家，最後爆发出占领华尔街运动。房地产价格飙涨，民间怨声不断，政府就弄个“一马房屋”政策以安抚人民。
眼中一旦只有暴利，种种功德，通通可以归还上天。
星期日, 二月 01, 2015
昔加末張益記雲吞面（Yik Kee Wantan Mee @ Segamat）
此云吞面可是昔加末华人美食的生招牌，可说凡昔加末人皆曾尝过这道美食。单在昔加末市区就可于三四间店品尝到张益记的云吞面，甚至在短短一公里范围内，就有了三间，而且间间都做得很有起色。
面条是自做的，很有弹性，特别之处在于非常吸汁，若打包放上一个小时后才吃，面条此时已把汁洗得饱饱的，吃起来别有风味，许多人特喜欢这样的吃法。
叉烧则并不怎么特别，并不特香，也不特脆，食客绝不是冲着叉烧而来，反而是冲着面条而来。汤底有特别的味道，不错。云吞则软滑滑，有一定的水准，并不比其他云吞面特别。
面汁漆黑无比，淋上猪油，我曾向自做，却难以做出那种味道。就因为有美味的面汁，配上爽口的面条，才会吸引一群又一群的饕客。
View yik kee wantan mee in a larger map
面条是自做的，很有弹性，特别之处在于非常吸汁，若打包放上一个小时后才吃，面条此时已把汁洗得饱饱的，吃起来别有风味，许多人特喜欢这样的吃法。
叉烧则并不怎么特别，并不特香，也不特脆，食客绝不是冲着叉烧而来，反而是冲着面条而来。汤底有特别的味道，不错。云吞则软滑滑，有一定的水准，并不比其他云吞面特别。
面汁漆黑无比，淋上猪油，我曾向自做，却难以做出那种味道。就因为有美味的面汁，配上爽口的面条，才会吸引一群又一群的饕客。
View yik kee wantan mee in a larger map
星期五, 一月 30, 2015
欲入印尼，須懂印尼語
此文于西元二零一五年二月二日获刊登于南洋商报言论版-信手拈来：投资先学印尼语
欲入印尼，须懂印尼语
近几年，印尼经济变火热，投资环境亦友善，外资不来不明智。外资一来，亦带来驻外专才。
不过，并非每位驻外专才都谙印尼语。就如在马驻外员工一样，并非每位都谙马来语。
职是之故，印尼政府欲立法，规定在地外国员工若欲得工作准证，就须通过印尼语测验。此举名为保护印尼员工利益。
驻外专才也许是某领域专才，却非个个是语言专才。他们有时候一年须前往不同国家，若每到一地都须学当地语言，恐怕学来也是枉然。
不过，印尼并非首次如此做。数年前，当印尼向东盟开放劳工市场时，已有相关政策，不过当时印尼政府说会“看风使舵”，说一旦该措施拖累印尼经商环境，会考虑撤销。
如今新政府又再重提此事，想必过去此措施并不成功，早已不了了之。
其实，印尼此举何止能保护印尼员工利益，还能为教授印尼语的业者带来滚滚商机。试想想，万一此法令获通过，外资为迎合印尼政府政策，派驻外员工上基础印尼语课程，就是源源不断的生意。印尼政府还真会为老百姓制造生意。
奇怪的是，印尼政府似乎不怕因而吓走外资，对此法似乎有恃无恐。还是又想像之前一样，一旦该语言政策影响商业环境，才来玩紧急刹车。
或许，印尼是因工资低廉和人口庞大而吸引外资前来，相对于马来西亚，大马则是英语环境健全而吸引外资前来。故印尼才因此“玩大牌”吧。
自该国新总统上任，语言政策一波接一波来。在此之前，印尼去年尾新法生效，该国所生产和进口的商品，都须与商品上压纹或印制印尼语标签，而且还禁用贴纸来作印尼语标签，因为贴纸可轻易被撕开。
如今世界贸易全球化，印尼胆敢在商业上贯彻语言政策，实在勇气可嘉。
只不过，印尼工商会馆日前才拨其政府冷水，印尼国企缺乏竞争力，不如大马，但竟还屡屡实施限制外来专才的政策，语言政策就是一例。该会馆还拿我国的国家石油作例子。
不过，如果该政策实施后，印尼经济还能成长无碍，印尼也算是破天荒了！其他国家其实可以学学印尼的勇气，参考印尼的经验，为自己的民族语言争一口气。
星期三, 一月 28, 2015
淺談大數據
阅报得知，前公司欲发展“大数据” (Big Data) 工程，以迎合政府的“国家大数据框架”政策。
近几年来，“大数据”是信息工程界的主流。中国风云人物马云最近受访时也说，未来是“数据的时代”，笔者肯定马先生有此一说与大数据技术息息相关。
大数据之所以流行，是因为实时分析海量数据的技术已成熟，重点在于“实时”与“海量”。
换做是从前，要实时为所流入的数据作分析非常困难。往常的作法是，技术人员须写程序，天天按时把数据从不同的“数据库”(Database)集中于“数据仓库”（Data Warehouse），才能做出所谓的商业分析报告，通常是每日报告，每星期报告，每月报告，每年报告等等，业界称之为商业智能（Business Intelligence），惟就是无法作出“实时报告”。
“大数据”另一特点是可分析来自不同管道的实时数据。比较从前的各种技术，数据须先进入“数据库”后方可作分析。而大数据技术由于可接上不同的“技术协议”，不必等待数据进入数据库后才能做事。“网民”在网上的一切活动，如使用脸书、推特及其他社交程序，在大数据技术支援下，再配合传统数据搜集技术，相关机构或公司就可实时得知网民的消费趋向、偏好、兴趣等等，再依有关数据推出量身定做的“商业资讯”如促销等等。
目前业界亦积极推动”物联网“(Internet of Things)工程，即把所有的居家电器用品都连接上网络，举例，目前的家居监管系统已可通过智能手机来检测或开关等，就只要连上网络就可以了。
当“物联网”成真后，大数据技术将如鱼得水，获得数据的来源大增，分析也越拉越精确。用户只要天天通过不同管道“上网”，几乎所有的“一举一动”都难逃大数据技术的掌控。其实在欧美已有许多人关注这类隐私问题，业界正致力解决之。
说有一天，大数据技术还能用来预测某人有无犯罪倾向，就像电影“关键报告”（Minority Report）里的情节一样。
分别是，“关键报告”电影里是用“神通”来预知犯罪事件，而现实生活里是用“大数据”而已。
目前已逢消费服务税季节，本地华裔中小型企业的挑战重重，笔者衷心希望“头家”们多多了解和善用诸如大数据技术般的新科技，以数据说话，为企业制定合适的策略，借以提升企业。
近几年来，“大数据”是信息工程界的主流。中国风云人物马云最近受访时也说，未来是“数据的时代”，笔者肯定马先生有此一说与大数据技术息息相关。
大数据之所以流行，是因为实时分析海量数据的技术已成熟，重点在于“实时”与“海量”。
换做是从前，要实时为所流入的数据作分析非常困难。往常的作法是，技术人员须写程序，天天按时把数据从不同的“数据库”(Database)集中于“数据仓库”（Data Warehouse），才能做出所谓的商业分析报告，通常是每日报告，每星期报告，每月报告，每年报告等等，业界称之为商业智能（Business Intelligence），惟就是无法作出“实时报告”。
“大数据”另一特点是可分析来自不同管道的实时数据。比较从前的各种技术，数据须先进入“数据库”后方可作分析。而大数据技术由于可接上不同的“技术协议”，不必等待数据进入数据库后才能做事。“网民”在网上的一切活动，如使用脸书、推特及其他社交程序，在大数据技术支援下，再配合传统数据搜集技术，相关机构或公司就可实时得知网民的消费趋向、偏好、兴趣等等，再依有关数据推出量身定做的“商业资讯”如促销等等。
目前业界亦积极推动”物联网“(Internet of Things)工程，即把所有的居家电器用品都连接上网络，举例，目前的家居监管系统已可通过智能手机来检测或开关等，就只要连上网络就可以了。
当“物联网”成真后，大数据技术将如鱼得水，获得数据的来源大增，分析也越拉越精确。用户只要天天通过不同管道“上网”，几乎所有的“一举一动”都难逃大数据技术的掌控。其实在欧美已有许多人关注这类隐私问题，业界正致力解决之。
说有一天，大数据技术还能用来预测某人有无犯罪倾向，就像电影“关键报告”（Minority Report）里的情节一样。
分别是，“关键报告”电影里是用“神通”来预知犯罪事件，而现实生活里是用“大数据”而已。
目前已逢消费服务税季节，本地华裔中小型企业的挑战重重，笔者衷心希望“头家”们多多了解和善用诸如大数据技术般的新科技，以数据说话，为企业制定合适的策略，借以提升企业。
盧台長的心靈法門
终于知道卢台长为何这么红，原来许多信徒是冲着他的"天眼看图腾"而去，心态跟看乩童没两样。
若没记错，以前也有一位靠天眼通起家的奇人，好像名"冯冯"，也有一大批"粉丝"，后来不知怎么回事，他的神通没了。
另一位著名的神通大师应该就是"赛巴巴"了，他在世是显示了不少神通，治好许多人的奇難杂症，最令我惊叹的是分身术。
曾读过某本地英文回忆录，作者是本地印裔，他特飞往印度见赛氏。后来果然得以"见其一面"，就真的是“一面”。
据他说，当时赛氏以冷冷的眼光看他，而且眼神凌厉，虽然只有那一两秒，但他觉得那刻赛氏简直像是穿透了他心底一样。到了当天半夜，他整个人上吐下泄，第二天整个人非常虚弱。不过，康复后，他竟有种"重生"的感觉，看来是赛氏那"冷冷的目光"将他彻底清洗一番。
不过，史上神通最著名的，恐怕还是耶稣基督吧？
星期五, 一月 23, 2015
Tuhan dan Agama
Tuhan
itu Tuhan.
Tuhan akan tetap berada di sana tanpa segala agama.
Semua agama ciptaan manusia.
Apa yang manusia perlu tahu ialah cara-cara untuk mendekati Tuhan.
Cara-cara untuk mendekati Tuhan mungkin boleh diperolehi dari buku, tetapi kita sendiri perlu melatih juga.
Lama-kelamaan kita tentu akan boleh merasai "Tuhan" kalau lama melatih cara-cara mendekati Tuhan.
Tetapi tidak mungkin kita dapat mengenali 100% Tuhan sebab kita hidup dalam 3 Dimensi, Tuhan mestilah wujud di Frekunsi dan Dimensi yang lebih tinggi. Hanya di Dimensi yang lebih tinggi kita dapat melihat SEMUA kejadian di SEMUA masa. Cuba bayangkan kita sebagai semut yang sedang merangkak dari tempat A ke tempat B, dan Tuhan adalah seorang manusia yang dapat melihat kita merangkak.
Yang malang sekali, ramai orang melihat agama sebagai "permainan monopoli". Kalau kawan-kawan dia menukar agama dan masuk agama dia, dia rasa syok dan dia rasa sudah "menang"! Kalau kawan-kawan dia keluar dari agama dia, dia akan rasa "upset" sehingga tendang kawan itu! Adui!
Kalau sendiri rajin melatih dan dapat menyaksikan keindahan yang dikurniakan oleh Tuhan, itu rezeki sendiri. Adalah tidak bijaksana beremosi bila kawan keluar/masuk agama sendiri.
Kalau seseorang betul-betul percaya kepada Tuhan, walaupun satu hari semua orang dah meninggalkan agama dia, dia tetap akan terus mempercayai agama dia.
Inilah penganut yang betul-betul ikhlas!
Tuhan = God = Pencipta dunia ini yang tiada orang dapat membukti kewujudanNya. (kita hanya boleh percaya atau tidak percaya).
Agama = Organisasi. Sesiapa yang masuk organisasi agama ini dapat belajar ajaran agama dan cara-cara mendekati Tuhan secara berkumpulan.
Belajar secara berkumpulan merupakan perkara yang baik sebab lebih berkesan.
Dalam organisasi agama, terdapat orang yg dilihat lebih pandai daripada orang lain dalam memahami ajaran dan cara-cara mendekati Tuhan, jadi orang yang "lebih pandai" ini akan menjadi guru atau tokoh agama.
Ini tidak baik untuk mereka yang bukan tokoh sebab mereka akan malas memikir dan selalu bergantung kapada tokoh-tokoh agama dalam pelajaran agama.
Kita mesti tahu setiap manusia dianugerahkan oleh Tuhan kemahiran untuk memikir secara radional , adalah amat membazir jika manusia tidak menggunakan kemahiran ini.
Dalam organisasi agama, disebabkan terdapat ramai member, maka wujudnya politik, jadi tokoh-tokoh agama terpaksa mencipta peraturan-peraturan untuk "maintain the order". Tetapi sampai sekarang manusia masih gagal mencari cara yg berkesan untuk menghapuskan isu politik dalam agama.
Setiap organisasi besar mesti ada politik. Tokoh-tokoh pun manusia juga, ada yang baik ada yang tidak baik (melainkan mereka yang boleh menerima mesej dari Tuhan tetapi bila "messengers" sudah meninggal maka timbulah masalah seperti pengikut yg terdekat dengan "messengers" memanipulasi ajaran guru dengan tujuan untuk memuaskan nafsu sendiri terutamanya nafsu dalam kuasa dan nama. Salah satu contoh adalah St. Paul yg dikata memanipulasi ajaran Jesus Kristo. Terdapat banyak lagi contoh tersebut di agama lain juga).
Apa yang saya ingin kata ialah, agama pada mulanya bertujuan "belajar ajaran dan cara-cara mendekati Tuhan secara berkumpulan". Tetapi malangnya selepas bilangan member di organisasi agama bertambah, ramai "member" telah terlupa kepengtingan belajar dan melatih, "instead" mereka sering semak "member" lain sama ada mereka ada ikut peraturan agama? ada buat salah kepada organisasi? mereka beremosi dengan benda-benda yang tidak penting dan tiada kena-mena dengan menguatkan tahap rohani mereka. Mereka malas berfikir rasional dan menyerah interpretasi ajaran kepada orang lain.
Tuhan akan tetap berada di sana tanpa segala agama.
Semua agama ciptaan manusia.
Apa yang manusia perlu tahu ialah cara-cara untuk mendekati Tuhan.
Cara-cara untuk mendekati Tuhan mungkin boleh diperolehi dari buku, tetapi kita sendiri perlu melatih juga.
Lama-kelamaan kita tentu akan boleh merasai "Tuhan" kalau lama melatih cara-cara mendekati Tuhan.
Tetapi tidak mungkin kita dapat mengenali 100% Tuhan sebab kita hidup dalam 3 Dimensi, Tuhan mestilah wujud di Frekunsi dan Dimensi yang lebih tinggi. Hanya di Dimensi yang lebih tinggi kita dapat melihat SEMUA kejadian di SEMUA masa. Cuba bayangkan kita sebagai semut yang sedang merangkak dari tempat A ke tempat B, dan Tuhan adalah seorang manusia yang dapat melihat kita merangkak.
Yang malang sekali, ramai orang melihat agama sebagai "permainan monopoli". Kalau kawan-kawan dia menukar agama dan masuk agama dia, dia rasa syok dan dia rasa sudah "menang"! Kalau kawan-kawan dia keluar dari agama dia, dia akan rasa "upset" sehingga tendang kawan itu! Adui!
Kalau sendiri rajin melatih dan dapat menyaksikan keindahan yang dikurniakan oleh Tuhan, itu rezeki sendiri. Adalah tidak bijaksana beremosi bila kawan keluar/masuk agama sendiri.
Kalau seseorang betul-betul percaya kepada Tuhan, walaupun satu hari semua orang dah meninggalkan agama dia, dia tetap akan terus mempercayai agama dia.
Inilah penganut yang betul-betul ikhlas!
Tuhan = God = Pencipta dunia ini yang tiada orang dapat membukti kewujudanNya. (kita hanya boleh percaya atau tidak percaya).
Agama = Organisasi. Sesiapa yang masuk organisasi agama ini dapat belajar ajaran agama dan cara-cara mendekati Tuhan secara berkumpulan.
Belajar secara berkumpulan merupakan perkara yang baik sebab lebih berkesan.
Dalam organisasi agama, terdapat orang yg dilihat lebih pandai daripada orang lain dalam memahami ajaran dan cara-cara mendekati Tuhan, jadi orang yang "lebih pandai" ini akan menjadi guru atau tokoh agama.
Ini tidak baik untuk mereka yang bukan tokoh sebab mereka akan malas memikir dan selalu bergantung kapada tokoh-tokoh agama dalam pelajaran agama.
Kita mesti tahu setiap manusia dianugerahkan oleh Tuhan kemahiran untuk memikir secara radional , adalah amat membazir jika manusia tidak menggunakan kemahiran ini.
Dalam organisasi agama, disebabkan terdapat ramai member, maka wujudnya politik, jadi tokoh-tokoh agama terpaksa mencipta peraturan-peraturan untuk "maintain the order". Tetapi sampai sekarang manusia masih gagal mencari cara yg berkesan untuk menghapuskan isu politik dalam agama.
Setiap organisasi besar mesti ada politik. Tokoh-tokoh pun manusia juga, ada yang baik ada yang tidak baik (melainkan mereka yang boleh menerima mesej dari Tuhan tetapi bila "messengers" sudah meninggal maka timbulah masalah seperti pengikut yg terdekat dengan "messengers" memanipulasi ajaran guru dengan tujuan untuk memuaskan nafsu sendiri terutamanya nafsu dalam kuasa dan nama. Salah satu contoh adalah St. Paul yg dikata memanipulasi ajaran Jesus Kristo. Terdapat banyak lagi contoh tersebut di agama lain juga).
Apa yang saya ingin kata ialah, agama pada mulanya bertujuan "belajar ajaran dan cara-cara mendekati Tuhan secara berkumpulan". Tetapi malangnya selepas bilangan member di organisasi agama bertambah, ramai "member" telah terlupa kepengtingan belajar dan melatih, "instead" mereka sering semak "member" lain sama ada mereka ada ikut peraturan agama? ada buat salah kepada organisasi? mereka beremosi dengan benda-benda yang tidak penting dan tiada kena-mena dengan menguatkan tahap rohani mereka. Mereka malas berfikir rasional dan menyerah interpretasi ajaran kepada orang lain.
订阅：
博文 (Atom)